ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး...။
ရင္ထဲခံစားလာရတာေလး..ခ်ေရးၾကည့္တာပါ...။
ကမ္းေျခမွာ
တလႈပ္လႈပ္ဆုိက္ကပ္ေနျခင္းက
ငါ့အိပ္မက္ကုိ
သံေခ်းတက္ေစၿပီလား.....။
ဟိုအေ၀းကုိ လွမ္းၾကည့္ေတာ့
ၾကယ္စင္ေတြ အစင္းစင္းလင္းတဲ့
ပင္လယ္ျပင္က်ယ္နဲ႔
ေကာင္းကင္ႀကီးကို ေတြ႕တယ္....။
ငါ့ရင္ဘတ္ထဲက ၾကယ္စင္အတြက္ေကာ...
အဲဒီေကာင္းကင္မွာ ေနရာမရွိဘူးလား....။
လႈိင္းလံုးေတြထဲ
လူးလြန္႔ရြက္လႊင့္ဖို႔
ငါဟာ ေၾကာက္ရြံ႕ေနရမွာလား....။
ငါ့ရဲ႕ၾကယ္စင္ကုိ
ဟုိးမိုးျမင့္ေကာင္းကင္မွာ
လႊင့္တင္ထားဖို႔...
လႈိင္းနဲ႔ေလဒဏ္ကုိ ၾကံ့ၾကံ့ခံ...
မုန္တုိင္းကုိ အန္တု...
အိပ္မက္ကို ထုဆစ္ဖို႔
တက္ကုိ ဖြင့္...
ရြက္ကုိ လႊင့္လို႔...
ကမ္းေျခကုိ စြန္ခြာေတာ့မယ္...။
No comments:
Post a Comment