ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး....။
တခါတေလ စဥ္းစားမိတယ္...။
ဘ၀ဆိုတာ...ကားစီးျခင္းပဲလားလို႔ေပါ့...။
ဘာျဖစ္လဲဆုိေတာ့....
ေန႔စဥ္ပဲ ရုံးသြားရုံးျပန္ ကားစီးၾကရတယ္ေလ...။
ဒီအခါၾကေတာ့ ေရြးခ်ယ္မႈေတြက စလာရၿပီ...။
AirConBus စီးမလား....။
ဒီကားစီးရင္ ေဘးကင္းေပမယ့္ မြန္းက်ပ္မယ္...။
ကားေသးေလးေတြ စီးမလား....။
ဒါဆုိ ျမန္ေပမယ့္ တြယ္စီးရမယ္....။
ေနရာရခ်င္ရင္ ပတ္စီးမလား...။
အခ်ိန္ေလးေပးရေပမယ့္ ေနရာေတာ့ရမယ္ေပါ့...။
ဒီထက္မက ျမန္ခ်င္ရင္ေတာ့...Taxi ငွားစီးေပါ့ဗ်ာ...။
ဒါေလးကို တဖက္ကလွည့္ေတြးၾကည့္လိုက္ေတာ့...
ဒီလိုေလးသြားေတြ႕တယ္...။
တခ်ဳိ႕ေသာ အလုပ္ေတြက AirConBus စီးသလိုပဲ
လြယ္လြယ္ရမယ့္ ေဘးကင္းမယ္...
ဒါေပမယ့္ လခနည္းၿပီးေတာ့ မြန္းက်ပ္မႈေတြခံစားရမယ္...။
တခ်ဳိ႕အလုပ္ၾကေတာ့ ကားေလးေတြ စီးရသလိုပဲ
ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ခရီးေရာက္ေပမယ့္
စြန္႔စားရတယ္....အားထုတ္ရတယ္...
နဲနဲေတာ့ ရင္းႏွီးမႈက မ်ားတယ္ေလ...။
တခ်ဳိ႕အလုပ္ေတြၾကေတာ့ ကားပတ္စီးရသလိုပဲ
နဲနဲအနစ္နာခံရတာေပါ့...
ေနရာေလးတစ္ခုရဖုိ႔ကို အခ်ိန္ေပးရမယ္...ေငြေပးရမယ္...။
တခ်ဳိ႕အလုပ္ေတြၾကေတာ့ taxi ငွားစီးရသလုိပဲ
သက္ေတာင့္သက္သာ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ကုိ ခရီးေရာက္တာ...။
အရင္းအႏီွးကေတာ့ မ်ားတာေပါ့ဗ်ာ...။
အိုေက...
ဒီလုိဒီလိုေလးေတြးမိေတာ့....
ငါတို႔ေကာ ဘ၀ကုိ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ ျဖတ္သန္းမလဲလို႔ေပါ့ဗ်ာ....။
ေတြးမိတာေလးေတြပါ...။
Monday, December 17, 2007
Thursday, December 6, 2007
ျဖစ္ခ်င္တာလုပ္ၾကရေအာင္.....
ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး....။
စကားလံုးေလးအခ်ဳိ႕ကို စဥ္းစားေနမိတယ္....
ဘာတဲ့...
“ေလာကမွာ...ျဖစ္ခ်င္တာထက္...ျဖစ္သင့္တာကုိ...လုပ္ရမယ္...တဲ့”
နဲနဲေတာ့ မွားသလားေပါ့...။
ဘာလို႔လဲဆုိေတာ့...
လူရယ္လို႔ျဖစ္လာရင္...ကုိယ္ျဖစ္ခ်င္တဲ့ရည္မွန္းခ်က္ရယ္ရွိရမွာေပါ့....။
အဲဒီလို ျဖစ္ခ်င္တဲ့အိပ္မက္ေတြဆီ...ျဖစ္ေအာင္ကုိ သြားရတာက...ဘ၀ရဲ႕အႏွစ္သာရပဲေလ...။
ဟုတ္တယ္ဟုတ္....။
ဒါကုိမွ ဒါႀကီးက မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူးကြာ..။
ျဖစ္သင့္တာ...ျဖစ္ႏုိင္တာပဲလုပ္ရေအာင္ဆုိတာ...
နဲနဲမ်ား သူရဲေဘာေၾကာင္ေနမလားေပါ့....။
ငယ္ငယ္ထဲက သြန္သင္မႈေတြထဲမွာကို ဒီလိုမ်ဳိးႀကီးသြန္သင္လာတာဆုိေတာ့...
ဘ၀မွာ စြန္႔စားဖုိ႔ကုိ စိုးရြံ႕ေနၾကတယ္...။
ျဖစ္တာမျဖစ္ရင္...ျဖစ္ေနတဲ့ဘ၀မွာပဲ စီးေမ်ာေနၾကတယ္....။
ေလာကမွာၾကည့္လိုက္ရင္....
ေအာင္ျမင္သူတုိင္းဟာ....
ကုိယ္ျဖစ္ခ်င္တာကုိပဲ တစိုက္မက္မက္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ၾကတယ္...။
ဘယ္လုိအခက္အခဲေတြကမွ သူတို႔ကုိ မတားဆီးႏုိင္ဘူး...။
ျဖစ္ခ်င္တာကုိေတြကုိ တမ္းတမ္းမက္မက္ ခုံမင္စြာ လုပ္ကုိင္ၾကရင္းနဲ႔မွကုိ
ေအာင္ျမင္မႈေတြ ရခဲ့ၾကတာပဲ...။
ဟုတ္တယ္ဟုတ္...။
ကဲ..ဒီလိုဆုိေတာ့....
”ဘ၀မွ ျဖစ္သင့္တာေတြထက္ ... ျဖစ္ခ်င္တာေတြ လုပ္ၾကရေအာင္...”။
စကားလံုးေလးအခ်ဳိ႕ကို စဥ္းစားေနမိတယ္....
ဘာတဲ့...
“ေလာကမွာ...ျဖစ္ခ်င္တာထက္...ျဖစ္သင့္တာကုိ...လုပ္ရမယ္...တဲ့”
နဲနဲေတာ့ မွားသလားေပါ့...။
ဘာလို႔လဲဆုိေတာ့...
လူရယ္လို႔ျဖစ္လာရင္...ကုိယ္ျဖစ္ခ်င္တဲ့ရည္မွန္းခ်က္ရယ္ရွိရမွာေပါ့....။
အဲဒီလို ျဖစ္ခ်င္တဲ့အိပ္မက္ေတြဆီ...ျဖစ္ေအာင္ကုိ သြားရတာက...ဘ၀ရဲ႕အႏွစ္သာရပဲေလ...။
ဟုတ္တယ္ဟုတ္....။
ဒါကုိမွ ဒါႀကီးက မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူးကြာ..။
ျဖစ္သင့္တာ...ျဖစ္ႏုိင္တာပဲလုပ္ရေအာင္ဆုိတာ...
နဲနဲမ်ား သူရဲေဘာေၾကာင္ေနမလားေပါ့....။
ငယ္ငယ္ထဲက သြန္သင္မႈေတြထဲမွာကို ဒီလိုမ်ဳိးႀကီးသြန္သင္လာတာဆုိေတာ့...
ဘ၀မွာ စြန္႔စားဖုိ႔ကုိ စိုးရြံ႕ေနၾကတယ္...။
ျဖစ္တာမျဖစ္ရင္...ျဖစ္ေနတဲ့ဘ၀မွာပဲ စီးေမ်ာေနၾကတယ္....။
ေလာကမွာၾကည့္လိုက္ရင္....
ေအာင္ျမင္သူတုိင္းဟာ....
ကုိယ္ျဖစ္ခ်င္တာကုိပဲ တစိုက္မက္မက္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ၾကတယ္...။
ဘယ္လုိအခက္အခဲေတြကမွ သူတို႔ကုိ မတားဆီးႏုိင္ဘူး...။
ျဖစ္ခ်င္တာကုိေတြကုိ တမ္းတမ္းမက္မက္ ခုံမင္စြာ လုပ္ကုိင္ၾကရင္းနဲ႔မွကုိ
ေအာင္ျမင္မႈေတြ ရခဲ့ၾကတာပဲ...။
ဟုတ္တယ္ဟုတ္...။
ကဲ..ဒီလိုဆုိေတာ့....
”ဘ၀မွ ျဖစ္သင့္တာေတြထက္ ... ျဖစ္ခ်င္တာေတြ လုပ္ၾကရေအာင္...”။
Sunday, December 2, 2007
ငါ့ရင္ဘတ္ထဲ ေစြးေစြးနီတဲ့ ရင္ခုန္ျခင္းေတြ......
ဒီမွာၾကည့္လိုက္စမ္း....
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းတစ္ခုနဲ႔ အေရာင္လက္ေနတဲ့ မ်က္၀န္းေတြ....
ဒိတ္ဒိတ္ခုန္ေနတဲ့ ႏွလံုးသားေတြ...
တမ္းမက္စြာ ေအာ္ဟစ္အားေပးပို႔ အသင့္ျပင္ေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြ...
........
........
ဒါေတြအားလံုးဟာ....
အစိမ္းေရာင္ျမက္ခင္းေလးေပၚမွာ လူးလြန္႔ပ်ံသန္းေနတဲ့
ိလံုး၀န္း၀န္းေလးေပၚ အတိမ္းအႏြဲ႕မွာ သက္၀င္လို႔ေပါ့....
ပရိသတ္ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာရဲ႕ အေရွ႕မွာ
တုိက္ပြဲ၀င္ေနၾကတဲ့ သူရဲေကာင္းေတြလို
ငါတုိ႔ရင္ဘတ္ထဲက ႀကိဳးၾကာေတြေလ....
ငါတို႔ေတြကေကာ....
ဘ၀မွာ...ဘယ္သူေတြအတြက္ တုိက္ပြဲ၀င္ေနလဲ....
ေန႔စဥ္ဘ၀မွာ တုိက္ပြဲေတြနဲ႔ ရင္ဆုိင္ရင္း....
အခါခါလဲက်သလို...
အခါခါျပန္ထရခ်ိန္ေတြလဲ မနဲေတာ့ပါဘူး....
ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္တုိင္းတာတဲ့ ေအာင္ျမင္မႈေတြအတြက္ပဲ....တုိက္ပြဲ၀င္ၾကရတာပါ....
တခါတေလ... မြန္းက်ပ္မႈေတြထဲ လဲက်ေသဆံုးလိုက္ခ်င္ခဲ့တယ္....
တခါတေလ... ၀ုန္းဒုိင္းၾကဲပီး ေပါက္ကြဲပစ္ခ်င္လိုက္တယ္...
တခါတေလ... တိတ္တဆိတ္ ငုိေၾကြးပစ္လိုက္ခ်င္တယ္....
တခါတေလ... အေ၀းႀကီးကုိ ထြက္ေျပးသြားခ်င္တယ္....
ဒါေပမယ့္လည္း....
ကုိယ့္အိပ္မက္ေတြဆီ အေရာက္လွမ္းဖုိ႔.....
ဒဏ္ရာေတြကို ထမ္းပုိးရင္း ဆက္ေလွ်ာက္ရတာပါပဲ....
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းနဲ႔ ပြင့္တဲ့ပန္းတုိင္းဟာလည္း...
ေအာင္ျမင္မႈေတြနဲ႔ပဲ...ေမႊးပ်ံ႕ရမွာေပါ့....
ဒီလိုပဲေလ....
တို႔ရဲ႕ႀကိဳးၾကာနီေတြလဲ....
အိမ္ကြင္းမွာေတာင္ ရႈံးပြဲေတြ ႀကံဳ....
တန္းစီဇယားမွာ ေအာက္ကုိ က်သြားခဲ့ေပမယ့္....
သူရဲေကာင္းတို႔ရဲ႕ ရဲရင့္စိတ္ထားေတြနဲ႔ပဲ....
ေအာင္ျမင္မႈေတြကုိ တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကတယ္....
ကဲ....အခုေတာ့လည္း ခ်န္ပီယံတုိ႔ရဲ႕ေကာင္းကင္မွာ တြန္ၾကဴးေနတဲ့ႀကိဳးၾကာသံေတြဟာ ငါ့ရင္ဘတ္ထဲလဲ ေစြးေစြးနီခဲ့ေပါ့....
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းတစ္ခုနဲ႔ အေရာင္လက္ေနတဲ့ မ်က္၀န္းေတြ....
ဒိတ္ဒိတ္ခုန္ေနတဲ့ ႏွလံုးသားေတြ...
တမ္းမက္စြာ ေအာ္ဟစ္အားေပးပို႔ အသင့္ျပင္ေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြ...
........
........
ဒါေတြအားလံုးဟာ....
အစိမ္းေရာင္ျမက္ခင္းေလးေပၚမွာ လူးလြန္႔ပ်ံသန္းေနတဲ့
ိလံုး၀န္း၀န္းေလးေပၚ အတိမ္းအႏြဲ႕မွာ သက္၀င္လို႔ေပါ့....
ပရိသတ္ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာရဲ႕ အေရွ႕မွာ
တုိက္ပြဲ၀င္ေနၾကတဲ့ သူရဲေကာင္းေတြလို
ငါတုိ႔ရင္ဘတ္ထဲက ႀကိဳးၾကာေတြေလ....
ငါတို႔ေတြကေကာ....
ဘ၀မွာ...ဘယ္သူေတြအတြက္ တုိက္ပြဲ၀င္ေနလဲ....
ေန႔စဥ္ဘ၀မွာ တုိက္ပြဲေတြနဲ႔ ရင္ဆုိင္ရင္း....
အခါခါလဲက်သလို...
အခါခါျပန္ထရခ်ိန္ေတြလဲ မနဲေတာ့ပါဘူး....
ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္တုိင္းတာတဲ့ ေအာင္ျမင္မႈေတြအတြက္ပဲ....တုိက္ပြဲ၀င္ၾကရတာပါ....
တခါတေလ... မြန္းက်ပ္မႈေတြထဲ လဲက်ေသဆံုးလိုက္ခ်င္ခဲ့တယ္....
တခါတေလ... ၀ုန္းဒုိင္းၾကဲပီး ေပါက္ကြဲပစ္ခ်င္လိုက္တယ္...
တခါတေလ... တိတ္တဆိတ္ ငုိေၾကြးပစ္လိုက္ခ်င္တယ္....
တခါတေလ... အေ၀းႀကီးကုိ ထြက္ေျပးသြားခ်င္တယ္....
ဒါေပမယ့္လည္း....
ကုိယ့္အိပ္မက္ေတြဆီ အေရာက္လွမ္းဖုိ႔.....
ဒဏ္ရာေတြကို ထမ္းပုိးရင္း ဆက္ေလွ်ာက္ရတာပါပဲ....
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းနဲ႔ ပြင့္တဲ့ပန္းတုိင္းဟာလည္း...
ေအာင္ျမင္မႈေတြနဲ႔ပဲ...ေမႊးပ်ံ႕ရမွာေပါ့....
ဒီလိုပဲေလ....
တို႔ရဲ႕ႀကိဳးၾကာနီေတြလဲ....
အိမ္ကြင္းမွာေတာင္ ရႈံးပြဲေတြ ႀကံဳ....
တန္းစီဇယားမွာ ေအာက္ကုိ က်သြားခဲ့ေပမယ့္....
သူရဲေကာင္းတို႔ရဲ႕ ရဲရင့္စိတ္ထားေတြနဲ႔ပဲ....
ေအာင္ျမင္မႈေတြကုိ တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကတယ္....
ကဲ....အခုေတာ့လည္း ခ်န္ပီယံတုိ႔ရဲ႕ေကာင္းကင္မွာ တြန္ၾကဴးေနတဲ့ႀကိဳးၾကာသံေတြဟာ ငါ့ရင္ဘတ္ထဲလဲ ေစြးေစြးနီခဲ့ေပါ့....
Tuesday, November 27, 2007
ေတြးမိတဲ့ Gmail နဲ႔ Gtalk အေၾကာင္း
တခါတေလ ေတြးမိတယ္....
ကၽြန္ေတာ္တို႔ သံုးသံုးေနတဲ့ Gmail ဆုိတာႀကီးကုိေပါ့....
ဒီေကာင္ႀကီးက ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္ဗ်ာ့....
ေပးလိုက္သမွ်ကလဲ...အကုန္ free ေတြႀကီးပဲ...space ဆုိရင္လဲ အမ်ားႀကီး....
Gtalk ဆုိရင္ေကာ..ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလဲ....
အ၀ါေရာင္ ဆုိရင္ idle ..ဒီစက္ကုိ မကုိင္ဘူး....
အနီေရာင္ ဆုိရင္ busy.. ဒီစက္မွာ ရွိေတာ့ရွိတယ္...အလုပ္မ်ားေနတယ္...
အစိမ္းေရာင္ ဆုိရင္ေတာ့ active .. လူလဲရွိတယ္...အားလဲအားတယ္ေပါ့ဗ်ာ....
ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္တဲ့ စနစ္လဲ....
ဒါေတာင္ သူတုိ႔ ရုံးသံုးအတြက္ ေရးထားတာေလးကုိ ခ်ေကၽြးတာ....
ဒီေတာ့ ... ျမန္မာႏုိင္ငံမွာေတာင္ လူတုိင္းလိုလို သံုးေနၾကတာ....
ဒီေကာင္ႀကီးက ေကာင္းလြန္းလို႔ လူေတြေတာ္ေတာ္ စြဲေနၾကၿပီဗ်....
ဒီေကာင္ကုိ ၾကည့္လိုက္ရင္ Beta version ပဲ....
တကယ္လို႔သာေပါ့....
ဒီေကာင္ႀကီးသာ သူ႔ဟာႀကီးကုိ ပုိက္ဆံေပးမွသာ သံုးရမယ္ဆုိရင္....
ဒီအေတြးေလးေပါ့ဗ်ာ....
စဥ္းစားၾကည့္တာပါ....
ကၽြန္ေတာ္တို႔ သံုးသံုးေနတဲ့ Gmail ဆုိတာႀကီးကုိေပါ့....
ဒီေကာင္ႀကီးက ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္ဗ်ာ့....
ေပးလိုက္သမွ်ကလဲ...အကုန္ free ေတြႀကီးပဲ...space ဆုိရင္လဲ အမ်ားႀကီး....
Gtalk ဆုိရင္ေကာ..ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလဲ....
အ၀ါေရာင္ ဆုိရင္ idle ..ဒီစက္ကုိ မကုိင္ဘူး....
အနီေရာင္ ဆုိရင္ busy.. ဒီစက္မွာ ရွိေတာ့ရွိတယ္...အလုပ္မ်ားေနတယ္...
အစိမ္းေရာင္ ဆုိရင္ေတာ့ active .. လူလဲရွိတယ္...အားလဲအားတယ္ေပါ့ဗ်ာ....
ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္တဲ့ စနစ္လဲ....
ဒါေတာင္ သူတုိ႔ ရုံးသံုးအတြက္ ေရးထားတာေလးကုိ ခ်ေကၽြးတာ....
ဒီေတာ့ ... ျမန္မာႏုိင္ငံမွာေတာင္ လူတုိင္းလိုလို သံုးေနၾကတာ....
ဒီေကာင္ႀကီးက ေကာင္းလြန္းလို႔ လူေတြေတာ္ေတာ္ စြဲေနၾကၿပီဗ်....
ဒီေကာင္ကုိ ၾကည့္လိုက္ရင္ Beta version ပဲ....
တကယ္လို႔သာေပါ့....
ဒီေကာင္ႀကီးသာ သူ႔ဟာႀကီးကုိ ပုိက္ဆံေပးမွသာ သံုးရမယ္ဆုိရင္....
ဒီအေတြးေလးေပါ့ဗ်ာ....
စဥ္းစားၾကည့္တာပါ....
I love Liverpool
ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး....။
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ ဂ်ီေတာ့မွာ စကားစပ္ရင္း....
ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ လီဗာပူးပရိသတ္အတြက္ ၀က္ဆုိဒ္ရွိတာ...သိလိုက္ရတယ္....။
lfc4myanmar.com တဲ့။
ကၽြန္ေတာ့္လို လီဗာပူး ပရိသတ္တစ္ေယာက္အတြက္ သိပ္ႀကိဳက္ေပါ့ဗ်ာ....။
ကၽြန္ေတာ့္လိုပဲ လီဗာပူးကုိ အားေပးသူေတြ ၀င္ၾကည့္လိုက္ၾကပါ....။
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ ဂ်ီေတာ့မွာ စကားစပ္ရင္း....
ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ လီဗာပူးပရိသတ္အတြက္ ၀က္ဆုိဒ္ရွိတာ...သိလိုက္ရတယ္....။
lfc4myanmar.com တဲ့။
ကၽြန္ေတာ့္လို လီဗာပူး ပရိသတ္တစ္ေယာက္အတြက္ သိပ္ႀကိဳက္ေပါ့ဗ်ာ....။
ကၽြန္ေတာ့္လိုပဲ လီဗာပူးကုိ အားေပးသူေတြ ၀င္ၾကည့္လိုက္ၾကပါ....။
Friday, September 21, 2007
Tuesday, September 18, 2007
ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး......
ကဲကဲ....ဘေလာ့ေရးရတာ...ေပ်ာ္ဖုိ႔လဲေကာင္းပါတယ္....
စိတ္၀င္စားဖုိ႔လဲ ေကာင္းပါတယ္.....။
သူမ်ားဘေလာ့ကို ၾကည့္လိုက္ရင္ လန္ေနတာပဲ....။
ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေတာင္ ၀င္ၾကည့္သြားလဲ....။
တခ်ဳိ႕မ်ားဆုိ ဆပြန္ဆာေတြ ဘာေတြနဲ႔....။
အားက်လုိက္တာ....။
ကုိယ့္မွာေတာ့....
ဒီစာေလးေရးရတာကုိ မေရးႏုိင္ဘူး....။
ဒီၾကားထဲ.. အလုပ္ကလုပ္ရေသး....။
သင္တန္းက တတ္ရေသး....။
အခုဆုိရင္....သင္တန္းက ေပးတဲ့ ပေရာဂ်က္တဲ့...လုပ္ရဦးမယ္....။
စိတ္ပိန္လိုက္တာ....။
အေရွ႕ကသင္ရင္ အေနာက္က ေမ့ပဲ....။
တက္လိုက္တာလဲ ၀က္ပ္ ဆုိေတာ့...ေလ...။
အဲဒီ ႏုတ္ပတ္ မွာ သြားသြားေရးရတာကုိ မုန္းတာ....။
ဘာေတြမွန္းကုိ မသိဘူး.....။
သူမ်ားဟာေတြ ၀င္ၾကည့္ရင္လည္း .... ဘာေတြမွန္းကို မသိဘူး.....။
ကြိစိကြစိနဲ႔..... မူးေတာင္မူးတယ္....။
တခါတေလက်ေတာ့လည္း ထူးဆန္းသလိုပဲ...။
ဒီက စာေလးေရးတာ...ဟုိမွာ အရုပ္သြားေပၚတယ္....။
အခုေခတ္ႀကီးကလည္း ဆန္းတယ္ဆုိတာလည္း....ခဏေလးနဲ႔ကုိ ရုိးရုိးသြားတာ....။
ဘေလာ့ဂါတခ်ဳိ႕ဆုိရင္ သိပ္ကုိ အပ္ဒိတ္ျဖစ္တာ....။
ဒီေန႔အျဖစ္အပ်က္ကို ဒီေန႔ပဲ ခ်က္ခ်င္းကို ေရးလိုက္တာ....ဓါတ္ပံုေတြနဲ႔ကုိ ေ၀ေ၀ဆာဆာ.....။
ေကာင္းေပစြ....။
ကဲကဲ......
မျဖစ္ေသးပါဘူးေလ.....။
ကုိယ့္အလုပ္ေလးလည္း ကုိယ္လုပ္ဦးမွ.....။
ဒီအလုပ္ေလးမွ မလုပ္ရင္ ပုိက္ဆံက မရဘူးဆုိေတာ့ေလ....။
ပေရာဂ်က္ေလးလည္း လုပ္ဦးမွ.....။
ဒီအတုိင္းထုိင္ၿပီး ၿငီးေနလုိ႔ ၿပီးမွာမွ မဟုတ္တာ....။
ဘယ္အရာမွ လြယ္လြယ္ကူကူ ျဖစ္လာတာမွ မဟုတ္တာ.....။
အလုပ္တစ္ခုဟာ...ေအာင္ျမင္တဲ့အခ်ိန္ေလးေတြကုိ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေက်ာ္ျဖတ္ရသလို....
ခက္ခဲတဲ့အခ်ိန္ေလးေတြကုိလည္း ေက်ာ္ျဖတ္ရမွာပဲေလ....။
ဒီေတာ့လည္း အေကာင္းဆံုးအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ရင္း အခက္အခဲဆုံးအခ်ိန္အတြက္လည္း
ခံႏုိင္ရည္ရွိေအာင္ ျပင္ဆင္ၾကတာေပါ့.....။
မဟုတ္ဘူးလား....။
စိတ္၀င္စားဖုိ႔လဲ ေကာင္းပါတယ္.....။
သူမ်ားဘေလာ့ကို ၾကည့္လိုက္ရင္ လန္ေနတာပဲ....။
ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေတာင္ ၀င္ၾကည့္သြားလဲ....။
တခ်ဳိ႕မ်ားဆုိ ဆပြန္ဆာေတြ ဘာေတြနဲ႔....။
အားက်လုိက္တာ....။
ကုိယ့္မွာေတာ့....
ဒီစာေလးေရးရတာကုိ မေရးႏုိင္ဘူး....။
ဒီၾကားထဲ.. အလုပ္ကလုပ္ရေသး....။
သင္တန္းက တတ္ရေသး....။
အခုဆုိရင္....သင္တန္းက ေပးတဲ့ ပေရာဂ်က္တဲ့...လုပ္ရဦးမယ္....။
စိတ္ပိန္လိုက္တာ....။
အေရွ႕ကသင္ရင္ အေနာက္က ေမ့ပဲ....။
တက္လိုက္တာလဲ ၀က္ပ္ ဆုိေတာ့...ေလ...။
အဲဒီ ႏုတ္ပတ္ မွာ သြားသြားေရးရတာကုိ မုန္းတာ....။
ဘာေတြမွန္းကုိ မသိဘူး.....။
သူမ်ားဟာေတြ ၀င္ၾကည့္ရင္လည္း .... ဘာေတြမွန္းကို မသိဘူး.....။
ကြိစိကြစိနဲ႔..... မူးေတာင္မူးတယ္....။
တခါတေလက်ေတာ့လည္း ထူးဆန္းသလိုပဲ...။
ဒီက စာေလးေရးတာ...ဟုိမွာ အရုပ္သြားေပၚတယ္....။
အခုေခတ္ႀကီးကလည္း ဆန္းတယ္ဆုိတာလည္း....ခဏေလးနဲ႔ကုိ ရုိးရုိးသြားတာ....။
ဘေလာ့ဂါတခ်ဳိ႕ဆုိရင္ သိပ္ကုိ အပ္ဒိတ္ျဖစ္တာ....။
ဒီေန႔အျဖစ္အပ်က္ကို ဒီေန႔ပဲ ခ်က္ခ်င္းကို ေရးလိုက္တာ....ဓါတ္ပံုေတြနဲ႔ကုိ ေ၀ေ၀ဆာဆာ.....။
ေကာင္းေပစြ....။
ကဲကဲ......
မျဖစ္ေသးပါဘူးေလ.....။
ကုိယ့္အလုပ္ေလးလည္း ကုိယ္လုပ္ဦးမွ.....။
ဒီအလုပ္ေလးမွ မလုပ္ရင္ ပုိက္ဆံက မရဘူးဆုိေတာ့ေလ....။
ပေရာဂ်က္ေလးလည္း လုပ္ဦးမွ.....။
ဒီအတုိင္းထုိင္ၿပီး ၿငီးေနလုိ႔ ၿပီးမွာမွ မဟုတ္တာ....။
ဘယ္အရာမွ လြယ္လြယ္ကူကူ ျဖစ္လာတာမွ မဟုတ္တာ.....။
အလုပ္တစ္ခုဟာ...ေအာင္ျမင္တဲ့အခ်ိန္ေလးေတြကုိ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေက်ာ္ျဖတ္ရသလို....
ခက္ခဲတဲ့အခ်ိန္ေလးေတြကုိလည္း ေက်ာ္ျဖတ္ရမွာပဲေလ....။
ဒီေတာ့လည္း အေကာင္းဆံုးအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ရင္း အခက္အခဲဆုံးအခ်ိန္အတြက္လည္း
ခံႏုိင္ရည္ရွိေအာင္ ျပင္ဆင္ၾကတာေပါ့.....။
မဟုတ္ဘူးလား....။
Thursday, September 13, 2007
ကယ္ေတာ္မူၾကပါ
အခုတေလာ....အလုပ္ကမ်ားတယ္ဗ်ာ...
ဒီၾကားထဲ....ဗုိင္းရပ္စ္ကလည္း အကိုက္ခံရေသးတယ္...
အဆုိးႀကီးပဲ...
ဒီဗိုင္းရပ္စ္က window exploer ကို ကုိက္တာလားမသိဘူး...
w32/autorun.worm.b...တဲ့
ဘယ္လုိသတ္ရမလဲမသိဘူး....
NOD32....ရယ္....Mcfee ရယ္...XoftspySE...ရယ္...AVG ရယ္...နဲ႕ သတ္တာပဲ
ဒါေပမယ့္ မရဘူးဗ်ာ....
C: နဲ႔ D: ကုိ ဖြင့္ရင္....open with ဆိုၿပီး ေပၚေပၚလာတယ္.....
သိတယ္မဟုတ္လား...programme ေရြးခုိင္းတာေလ...
ခင္ဗ်ားတုိ႔သိၾကရင္လဲ...ကူညီပါဦး....
ဒီၾကားထဲ....ဗုိင္းရပ္စ္ကလည္း အကိုက္ခံရေသးတယ္...
အဆုိးႀကီးပဲ...
ဒီဗိုင္းရပ္စ္က window exploer ကို ကုိက္တာလားမသိဘူး...
w32/autorun.worm.b...တဲ့
ဘယ္လုိသတ္ရမလဲမသိဘူး....
NOD32....ရယ္....Mcfee ရယ္...XoftspySE...ရယ္...AVG ရယ္...နဲ႕ သတ္တာပဲ
ဒါေပမယ့္ မရဘူးဗ်ာ....
C: နဲ႔ D: ကုိ ဖြင့္ရင္....open with ဆိုၿပီး ေပၚေပၚလာတယ္.....
သိတယ္မဟုတ္လား...programme ေရြးခုိင္းတာေလ...
ခင္ဗ်ားတုိ႔သိၾကရင္လဲ...ကူညီပါဦး....
Sunday, September 9, 2007
အင္းလ်ားျမင္ကြင္း
Monday, September 3, 2007
taste of stare.....
ေငးေမာျခင္းအရသာ....
တကယ္ကုိပဲ...လ်င္ျမန္စြာ ေျပာင္းလဲေနတဲ့ ေလာကႀကီးမွာ..
လူေတြဟာ...လ်င္ျမန္စြာပဲ..လိုက္ပါစီးေမ်ာေနရတယ္...
ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့...
အေျခအေနေတြက အလ်င္အျမင္ကုိ ေျပာင္းလဲေနေတာ့...
အမွီကုိ လိုက္ေနရတယ္...
ဒီလုိမွ အမွီမလိုက္ႏုိင္ရင္ ကုိယ္ပဲ က်န္ခဲ့ရမွာေလ...
ရန္ကုန္လို ေနရာမ်ဳိးႀကီးမွာဆို ပုိဆုိးေသး....
အလုပ္တစ္ခုရဖုိ႔....ေနစရာေနရာေလးတစ္ခုရဖုိ႔.....
ရည္းစားေလးရဖုိ႔....ပုိက္ဆံေလးရဖုိ႔.....
အလုပ္မျပဳတ္ဖုိ႔....ထမင္းမငတ္ဖုိ႔....
ေနရာေလးမေပ်ာက္ဖုိ႔.....
................................
..............................
တကယ္ကုိပဲ..လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ကို လုပ္ေနရတယ္.....
ဒီလိုမ်ဳိးလႈပ္ရွားရုန္းကန္ရတာ...အရမ္းကုိမွပဲ ေမာပန္းလြန္းပါတယ္....
တခါတေလ..ဒီလိုအေျခအေနမ်ဳိးႀကီးကေန ခြဲထြက္ၿပီး...
ေအးေအးေဆးေဆး...ဒီထက္...နားနားေနေန...
ဒီထက္...ပ်င္းရိပ်င္းတြဲ....ေနပစ္လိုက္တယ္....
လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မွာ...တေနကုန္ ထုိင္ပစ္လိုက္တယ္....
ေမာ္ေတာ္ကားမွတ္တုိင္မွာ ... ထုိင္ရင္း ေလွ်ာက္ေငးပစ္လိုက္တယ္....
ကန္ေဘာင္ေပၚသြားၿပီး ... ကန္ေရျပင္ကုိ အေၾကာင္းမဲ့ ေငးေမာပစ္လိုက္တယ္...
လွည္းတန္းကုိ သြားၿပီး ... ေရာင္စံုလူေတြကုိ ေငးေမာပစ္လိုက္တယ္....
တခါတေလ...ဂိမ္းဆုိင္သြားၿပီး...ေဆာ့ပစ္လိုက္တယ္....
အိမ္မွာပဲ အေခြေတြ ငွားၿပီး တေနကုန္ ထုိင္ၾကည့္ပစ္လိုက္တယ္.....
အား.....သိပ္ေကာင္းတဲ့အရသာပါလား...
ခင္ဗ်ားတုိ႔ေကာ ဒီလုိလုပ္ဖူးလား....
တကယ္ပါ...တကယ့္ကုိ ေကာင္းတဲ့အရသာပါ....
ဒါေပမယ့္...အျမဲတမ္းေတာ့ မလုပ္နဲ႔ေပါ့ဗ်ာ...ဟဲ...ဟဲ...
ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ႀကိဳက္တယ္....
ဘ၀မွာ ပင္ပင္ပန္းပန္း လႈပ္ရွားၿပီး
ဒီလိုမ်ဳိးေလးမွ နားနားေနေန မေနရရင္
ဘယ္ေကာင္းမလဲေနာ့......
ကဲ....ေငးေမာျခင္းအရသာထဲ...ေပ်ာ္၀င္ၾကည့္ၾကရေအာင္ဗ်ာ..ေနာ့....
တကယ္ကုိပဲ...လ်င္ျမန္စြာ ေျပာင္းလဲေနတဲ့ ေလာကႀကီးမွာ..
လူေတြဟာ...လ်င္ျမန္စြာပဲ..လိုက္ပါစီးေမ်ာေနရတယ္...
ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့...
အေျခအေနေတြက အလ်င္အျမင္ကုိ ေျပာင္းလဲေနေတာ့...
အမွီကုိ လိုက္ေနရတယ္...
ဒီလုိမွ အမွီမလိုက္ႏုိင္ရင္ ကုိယ္ပဲ က်န္ခဲ့ရမွာေလ...
ရန္ကုန္လို ေနရာမ်ဳိးႀကီးမွာဆို ပုိဆုိးေသး....
အလုပ္တစ္ခုရဖုိ႔....ေနစရာေနရာေလးတစ္ခုရဖုိ႔.....
ရည္းစားေလးရဖုိ႔....ပုိက္ဆံေလးရဖုိ႔.....
အလုပ္မျပဳတ္ဖုိ႔....ထမင္းမငတ္ဖုိ႔....
ေနရာေလးမေပ်ာက္ဖုိ႔.....
................................
..............................
တကယ္ကုိပဲ..လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ကို လုပ္ေနရတယ္.....
ဒီလိုမ်ဳိးလႈပ္ရွားရုန္းကန္ရတာ...အရမ္းကုိမွပဲ ေမာပန္းလြန္းပါတယ္....
တခါတေလ..ဒီလိုအေျခအေနမ်ဳိးႀကီးကေန ခြဲထြက္ၿပီး...
ေအးေအးေဆးေဆး...ဒီထက္...နားနားေနေန...
ဒီထက္...ပ်င္းရိပ်င္းတြဲ....ေနပစ္လိုက္တယ္....
လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မွာ...တေနကုန္ ထုိင္ပစ္လိုက္တယ္....
ေမာ္ေတာ္ကားမွတ္တုိင္မွာ ... ထုိင္ရင္း ေလွ်ာက္ေငးပစ္လိုက္တယ္....
ကန္ေဘာင္ေပၚသြားၿပီး ... ကန္ေရျပင္ကုိ အေၾကာင္းမဲ့ ေငးေမာပစ္လိုက္တယ္...
လွည္းတန္းကုိ သြားၿပီး ... ေရာင္စံုလူေတြကုိ ေငးေမာပစ္လိုက္တယ္....
တခါတေလ...ဂိမ္းဆုိင္သြားၿပီး...ေဆာ့ပစ္လိုက္တယ္....
အိမ္မွာပဲ အေခြေတြ ငွားၿပီး တေနကုန္ ထုိင္ၾကည့္ပစ္လိုက္တယ္.....
အား.....သိပ္ေကာင္းတဲ့အရသာပါလား...
ခင္ဗ်ားတုိ႔ေကာ ဒီလုိလုပ္ဖူးလား....
တကယ္ပါ...တကယ့္ကုိ ေကာင္းတဲ့အရသာပါ....
ဒါေပမယ့္...အျမဲတမ္းေတာ့ မလုပ္နဲ႔ေပါ့ဗ်ာ...ဟဲ...ဟဲ...
ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ႀကိဳက္တယ္....
ဘ၀မွာ ပင္ပင္ပန္းပန္း လႈပ္ရွားၿပီး
ဒီလိုမ်ဳိးေလးမွ နားနားေနေန မေနရရင္
ဘယ္ေကာင္းမလဲေနာ့......
ကဲ....ေငးေမာျခင္းအရသာထဲ...ေပ်ာ္၀င္ၾကည့္ၾကရေအာင္ဗ်ာ..ေနာ့....
Monday, August 27, 2007
Tuesday, August 21, 2007
ပူလို႔မရတဲ့ အပူ
တစ္ခါသားေပါ့....။
Taxi သမားတစ္ေယာက္.....။
ဒီလုိပဲ Taxi ေလွ်ာက္ေမာင္းရင္း...ေအာ္ဒါေလး တစ္ခုရတယ္....။
ယုဇနဘက္တဲ့....။ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကေလးသံုးေယာက္နဲ႔.....။
အိုေက....ေပါ့။
ကေလးသံုးေယာက္က ေနာက္မွာထုိင္ၿပီး အဲဒီလူကေတာ့...ေရွ႕မွာထုိင္တယ္....။
ေမာင္းရင္း...ေမာင္းရင္း....ယုဇနဘက္ေရာက္လာပါေရာ....။
အဲ...အဲဒီမွာ လူျပတ္တဲ့ေနရာလည္းေရာက္ေရာ.....
ေမာင္ရင္....အသက္မေသခ်င္ရင္ ဒီေန႔ေမာင္းလို႔ရသမွ် အကုန္ထုတ္...ဆုိၿပီး
ခါးကုိ ဓါးေထာက္ၿပီး ဓါးျမတုိက္ပါေလေရာ.....။
အား....Taxi သမားလည္း သြားၿပီေပါ့....ငါေတာ့ ခံရၿပီေပါ့....
ဟင္း...ဒင္းတို႔သြားလို႔ကေတာ့...ရဲကုိတုိင္ကုိ တုိင္မယ္ေပါ့.....။
ေလာေလာဆယ္ေတာ့....ရွိသမွ်ေလး...ေပးလိုက္ရတာေပါ့....။
အဲ...အဲဒီမွာ အဲဒီလူက ပုိက္ဆံလဲရေရာ.....
ကဲ...ကေလးေတြေရ....မင္းတုိ႔ေက်းဇူးရွင္ႀကီးကုိ ကန္ေတာ့ၾကတဲ့....။
ကေလးသံုးေယာက္ကလည္း ကားေပၚကဆင္းၿပီး ကန္ေတာ့ၾကတယ္....။
ၿပီးေတာ့...ထြက္သြားပါေလေရာ....။
စဥ္းစားၾကည့္ဗ်ာ...တကယ့္ကုိ အူလည္လည္ႀကီး....။
၀မ္းနည္းရမွာလား...၀မ္းသာရမလား...ဆုိသလိုကို ျဖစ္ေနပါၿပီေကာလား....။
တစ္ခါသားေပါ့....။
Taxi သမားတစ္ေယာက္.....။
ဒီလုိပဲ Taxi ေလွ်ာက္ေမာင္းရင္း...ေအာ္ဒါေလး တစ္ခုရတယ္....။
ယုဇနဘက္တဲ့....။ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကေလးသံုးေယာက္နဲ႔.....။
အိုေက....ေပါ့။
ကေလးသံုးေယာက္က ေနာက္မွာထုိင္ၿပီး အဲဒီလူကေတာ့...ေရွ႕မွာထုိင္တယ္....။
ေမာင္းရင္း...ေမာင္းရင္း....ယုဇနဘက္ေရာက္လာပါေရာ....။
အဲ...အဲဒီမွာ လူျပတ္တဲ့ေနရာလည္းေရာက္ေရာ.....
ေမာင္ရင္....အသက္မေသခ်င္ရင္ ဒီေန႔ေမာင္းလို႔ရသမွ် အကုန္ထုတ္...ဆုိၿပီး
ခါးကုိ ဓါးေထာက္ၿပီး ဓါးျမတုိက္ပါေလေရာ.....။
အား....Taxi သမားလည္း သြားၿပီေပါ့....ငါေတာ့ ခံရၿပီေပါ့....
ဟင္း...ဒင္းတို႔သြားလို႔ကေတာ့...ရဲကုိတုိင္ကုိ တုိင္မယ္ေပါ့.....။
ေလာေလာဆယ္ေတာ့....ရွိသမွ်ေလး...ေပးလိုက္ရတာေပါ့....။
အဲ...အဲဒီမွာ အဲဒီလူက ပုိက္ဆံလဲရေရာ.....
ကဲ...ကေလးေတြေရ....မင္းတုိ႔ေက်းဇူးရွင္ႀကီးကုိ ကန္ေတာ့ၾကတဲ့....။
ကေလးသံုးေယာက္ကလည္း ကားေပၚကဆင္းၿပီး ကန္ေတာ့ၾကတယ္....။
ၿပီးေတာ့...ထြက္သြားပါေလေရာ....။
စဥ္းစားၾကည့္ဗ်ာ...တကယ့္ကုိ အူလည္လည္ႀကီး....။
၀မ္းနည္းရမွာလား...၀မ္းသာရမလား...ဆုိသလိုကို ျဖစ္ေနပါၿပီေကာလား....။
Just Joke........
ဒီလိုပါပဲ.....အခ်ဳိ႕အခ်ဳိ႕ေသာအခါမွာ....ရယ္ခ်င္လို႔ပါ...။
ကၽြန္ေတာ့္ဘႀကီးတစ္ေယာက္ရွိတယ္.....။
အသက္ကေတာ့ ရွစ္ေက်ာ္လို႔ ကုိးဆယ္ထဲ ၀င္ခ်င္ေနၿပီ....။
ညေန..ညေန...ေရခ်ဳိးခါနီးဆုိရင္...ေသြးပူေအာင္ အိမ္ကုိ ပတ္ေျပးတယ္.....။
ဟဲဟဲ...တပတ္ႏွစ္ပတ္က မသိသာေပမယ့္....အပတ္ေတြၾကာလာတဲ့အခါ...ေတာ္ေတာ္ျမန္လာတယ္...
ဘယ္ေလာက္ျမန္လာသလဲဆုိ....သူ႔ေက်ာကုန္း..သူ..ျပန္ျမင္ရတယ္တဲ့...ဟားဟား....။
အဲလုိ....။
ေနာက္တစ္ခါ...သူ..စိတ္လိုလက္ရရွိတဲ့အခါ ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေတြ..ေျပာျပတယ္....။
မင္းတုိ႔ဆီမွာကြာ....ရာသီဥတုက ပူလိုက္တာတဲ့...။
ငါတို႔နယ္မွာဆုိ....ေသးသြားေပါက္ရင္ေတာင္...တုတ္တေခ်ာင္းယူသြားရတယ္တဲ့...။
ဆီးေတြက ေပါက္ရင္းနဲ႔ကုိ ခဲခဲသြားလို႔...ရုိက္ရုိက္ခ်ဳိးရတယ္တဲ့.....။
အဲလို....။
ေနာက္တခါက်ေတာ့...သူခုိးတစ္ေယာက္တဲ့....။
အဲဒီသူခိုးက အိမ္အခိုးမွားတာ....။
တကယ့္ကုိ ဖုိက္တာေတြေနတဲ့အိမ္မွာ သြားခိုးမိတာ.....။
အဲ....အဲမွာ ခိုးရင္းတန္းလန္း....လူႏုိးလာလို႔ ဆင္းေျပးရပါေလေရာ....။
ဘယ္ေျပာေကာင္းမလဲ.....အိမ္ရွင္ဖုိက္တာေတြ လိုက္တာဆုိတာ....။
သူခိုးကလည္း ေျပးရင္းလႊားရင္း နီးရာျခံဳပုတ္ကုိ ၀င္ပုန္းေရာ....။
ဖုိက္တာေတြကလည္း အဲဒီျခံဳပုတ္နားပဲ ပတ္ရွာေနတာ....။
ဒီနားပဲ ေပ်ာက္သြားတယ္ေပါ့...။ တုတ္ေတြ ဒါးေတြနဲ႔ေပါ့....။
သူခိုးဆုိတာ....ေၾကာက္တာ.....ဒူးေတြကုိ တုန္လို႔....။
ဘယ္ေလာက္ေၾကာက္သလဲဆုိ....ဒူးခ်င္းပြတ္တာ....မီးပြင့္လုိ႔ နားမွာခ်ိတ္ထားတဲ့ ေဆးေပါ့လိပ္ေလး....မီးတိုၿပီး အေၾကာက္ေျပေသာက္ရတယ္ဆုိပဲ....။
အဲလို.....။
(ရီေနာ္.....မရီရင္ စိတ္ဆုိးမွာ....) ဟားဟား....
ကၽြန္ေတာ့္ဘႀကီးတစ္ေယာက္ရွိတယ္.....။
အသက္ကေတာ့ ရွစ္ေက်ာ္လို႔ ကုိးဆယ္ထဲ ၀င္ခ်င္ေနၿပီ....။
ညေန..ညေန...ေရခ်ဳိးခါနီးဆုိရင္...ေသြးပူေအာင္ အိမ္ကုိ ပတ္ေျပးတယ္.....။
ဟဲဟဲ...တပတ္ႏွစ္ပတ္က မသိသာေပမယ့္....အပတ္ေတြၾကာလာတဲ့အခါ...ေတာ္ေတာ္ျမန္လာတယ္...
ဘယ္ေလာက္ျမန္လာသလဲဆုိ....သူ႔ေက်ာကုန္း..သူ..ျပန္ျမင္ရတယ္တဲ့...ဟားဟား....။
အဲလုိ....။
ေနာက္တစ္ခါ...သူ..စိတ္လိုလက္ရရွိတဲ့အခါ ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေတြ..ေျပာျပတယ္....။
မင္းတုိ႔ဆီမွာကြာ....ရာသီဥတုက ပူလိုက္တာတဲ့...။
ငါတို႔နယ္မွာဆုိ....ေသးသြားေပါက္ရင္ေတာင္...တုတ္တေခ်ာင္းယူသြားရတယ္တဲ့...။
ဆီးေတြက ေပါက္ရင္းနဲ႔ကုိ ခဲခဲသြားလို႔...ရုိက္ရုိက္ခ်ဳိးရတယ္တဲ့.....။
အဲလို....။
ေနာက္တခါက်ေတာ့...သူခုိးတစ္ေယာက္တဲ့....။
အဲဒီသူခိုးက အိမ္အခိုးမွားတာ....။
တကယ့္ကုိ ဖုိက္တာေတြေနတဲ့အိမ္မွာ သြားခိုးမိတာ.....။
အဲ....အဲမွာ ခိုးရင္းတန္းလန္း....လူႏုိးလာလို႔ ဆင္းေျပးရပါေလေရာ....။
ဘယ္ေျပာေကာင္းမလဲ.....အိမ္ရွင္ဖုိက္တာေတြ လိုက္တာဆုိတာ....။
သူခိုးကလည္း ေျပးရင္းလႊားရင္း နီးရာျခံဳပုတ္ကုိ ၀င္ပုန္းေရာ....။
ဖုိက္တာေတြကလည္း အဲဒီျခံဳပုတ္နားပဲ ပတ္ရွာေနတာ....။
ဒီနားပဲ ေပ်ာက္သြားတယ္ေပါ့...။ တုတ္ေတြ ဒါးေတြနဲ႔ေပါ့....။
သူခိုးဆုိတာ....ေၾကာက္တာ.....ဒူးေတြကုိ တုန္လို႔....။
ဘယ္ေလာက္ေၾကာက္သလဲဆုိ....ဒူးခ်င္းပြတ္တာ....မီးပြင့္လုိ႔ နားမွာခ်ိတ္ထားတဲ့ ေဆးေပါ့လိပ္ေလး....မီးတိုၿပီး အေၾကာက္ေျပေသာက္ရတယ္ဆုိပဲ....။
အဲလို.....။
(ရီေနာ္.....မရီရင္ စိတ္ဆုိးမွာ....) ဟားဟား....
Wednesday, August 15, 2007
ခ်စ္ျခင္းရဲ႕ပြင့္ဖက္ေလးေတြ..
အလြမ္းဆုိတာ....
ခ်စ္ျခင္းရဲ႕ ပြင့္ဖက္ေလးေတြလား.....။
မဆံုႏုိင္ျခင္းေတြက
ၾကယ္ေတြလုိ အစင္းစင္းေၾကြေနလဲ...
မနက္ခင္းတုိင္းဟာ
ခ်စ္ျခင္းရနံ႕ေတြ ေမႊးပ်ံ႕ေနဆဲ....။
ေႏြးေထြးခဲ့ဖူးတဲ့
ဘယ္ဘယ္ပါးျပင္ေလးရယ္....
ေထြးေပြ႕ေငးရီရင္း
ထုိင္ေနခဲ့ဖူးတဲ့...
ကန္ေရျပင္ညေနခင္းေတြရယ္....
စကားလံုးေတြဆြံ႕အခဲ့ရတဲ့
အေမွာင္ေရာင္အိမ္ျပန္ခ်ိန္မ်ားရယ္....
ဒါေတြဟာ.....
မင္းရင္ဘတ္ထဲမွာ ေမႊးပ်ံေနသလို....
ငါ့အိပ္မက္ေတြထဲလည္း ခ်ဳိျမိန္ဆဲပါ.....။
မင္းရင္ဘတ္ထဲက လမင္းဟာ
ငါ့ရင္ဘတ္ထဲက ႏွင္းဆီခင္းပါပဲ....။
ၾကယ္ေတြအစင္းစင္းခတဲ့
လင္းျမတဲ့ညေတြဆီ
ကုိယ္ပ်ံသန္းၾကစုိ႔ေနာ္...။ ။
Sunday, August 5, 2007
TarYarMinWai
အခုတေလာ ဘာေတြျဖစ္ေနလဲ မသိဘူးဗ်ာ……
ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းႀကိဳက္တဲ့ အႏုပညာရွင္ေတြ ကြယ္လြန္ကုန္ၾကတယ္…..
ပထမ… မင္းသားေဒြး..ကြယ္လြန္တယ္ ….
အခု….စာေရးဆရာ တာရာမင္းေ၀…..ကြယ္လြန္ျပန္ၿပီဗ်ာ….
တကယ္ဆုိ...ကၽြန္ေတာ္ တာရာမင္းေ၀ကုိ စႀကိဳက္တာ...မေဟသီမွာ အခန္းဆက္ပါတဲ့..
အေရွ႕ၿမိဳ႕ရုိးမွာ ရြာတဲ့မိုး....နဲ႔...
သူ႔ရဲ႕အေရးအသားေတြက သူမ်ားနဲ႔ဆန္းတယ္....အရမ္းလွတယ္....
သူ႔ရဲ႕ တခ်ဳိ႕ဇာတ္လမ္းေတြက ပံုမွန္ေလးပါပဲ...ဒါေပမယ့္...ဆြဲေဆာင္မႈရွိတယ္....
သူ႕ရဲ႕ဟာသေတြကလည္း သိပ္ရယ္ရတယ္....
အထူးသျဖင့္ သူ႕ရဲ႕အဓိကဇာတ္ေကာင္ဟာ ေယာက်ာၤးေလးျဖစ္တယ္....
အဲဒီဇာတ္ေကာင္ကလည္း ထူးျခားတဲ့စရုိက္ရွိၿပီး တကယ္ေတာ္တဲ့သူလည္းျဖစ္တယ္....
အခုေနာက္ပုိင္းဆုိရင္ သူ႕လက္ရာေတြ သိပ္မေတြ႕ရေတာ့ေပမယ့္....
Idea မွာတဲ့ ကပ္သီးကပ္သပ္ အဂၤလိပ္စကားလံုးမ်ား ...ကုိ အရမ္းႀကိဳက္တယ္...
အခုေတာ့ဗ်ာ...သူ႕ကုိဆံုးရႈံးရၿပီ.....သူ႕ရဲ႕လက္ရာေတြကုိလည္း မခံစားရေတာ့ဘူး.....
အရမ္း၀မ္းနည္းတယ္ဗ်ာ...အရမ္းႏွေမ်ာတယ္....
ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းႀကိဳက္တဲ့ အႏုပညာရွင္ေတြ ကြယ္လြန္ကုန္ၾကတယ္…..
ပထမ… မင္းသားေဒြး..ကြယ္လြန္တယ္ ….
အခု….စာေရးဆရာ တာရာမင္းေ၀…..ကြယ္လြန္ျပန္ၿပီဗ်ာ….
တကယ္ဆုိ...ကၽြန္ေတာ္ တာရာမင္းေ၀ကုိ စႀကိဳက္တာ...မေဟသီမွာ အခန္းဆက္ပါတဲ့..
အေရွ႕ၿမိဳ႕ရုိးမွာ ရြာတဲ့မိုး....နဲ႔...
သူ႔ရဲ႕အေရးအသားေတြက သူမ်ားနဲ႔ဆန္းတယ္....အရမ္းလွတယ္....
သူ႔ရဲ႕ တခ်ဳိ႕ဇာတ္လမ္းေတြက ပံုမွန္ေလးပါပဲ...ဒါေပမယ့္...ဆြဲေဆာင္မႈရွိတယ္....
သူ႕ရဲ႕ဟာသေတြကလည္း သိပ္ရယ္ရတယ္....
အထူးသျဖင့္ သူ႕ရဲ႕အဓိကဇာတ္ေကာင္ဟာ ေယာက်ာၤးေလးျဖစ္တယ္....
အဲဒီဇာတ္ေကာင္ကလည္း ထူးျခားတဲ့စရုိက္ရွိၿပီး တကယ္ေတာ္တဲ့သူလည္းျဖစ္တယ္....
အခုေနာက္ပုိင္းဆုိရင္ သူ႕လက္ရာေတြ သိပ္မေတြ႕ရေတာ့ေပမယ့္....
Idea မွာတဲ့ ကပ္သီးကပ္သပ္ အဂၤလိပ္စကားလံုးမ်ား ...ကုိ အရမ္းႀကိဳက္တယ္...
အခုေတာ့ဗ်ာ...သူ႕ကုိဆံုးရႈံးရၿပီ.....သူ႕ရဲ႕လက္ရာေတြကုိလည္း မခံစားရေတာ့ဘူး.....
အရမ္း၀မ္းနည္းတယ္ဗ်ာ...အရမ္းႏွေမ်ာတယ္....
Monday, July 30, 2007
ၾကယ္စင္ခ်စ္သူ
ကၽြန္ေတာ့္မွာ စိ္တ္ကူးဆန္းဆန္းနဲ႔ ခ်စ္သူေလးတစ္ေယာက္ရွိတယ္..။
သူက ညရဲ႕ေကာင္းကင္မွာ လမင္းႀကီးမရွိရင္ေနပါေစ.. ၾကယ္စင္ေတြ ျပည့္ေနတာပဲ ႀကိဳက္တယ္တဲ့...။
ဒီစကားေလးက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေတာ္ေတာ္ေလး အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈရွိတယ္....။
ဘာျဖစ္လို႔လဲဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ညရဲ႕ ေကာင္းကင္မွာ လမင္းႀကီးရွိေနမွ ႀကိဳက္တာေလ....။
ညရဲ႕ေကာင္းကင္မွာ လမင္းႀကီးမွ မရွိရင္ တစ္ခုခုလုိေနသလို ခံစားရတယ္...။ စိတ္ထဲမွာလဲ မၾကည္လင္သလုိခံစားရတယ္။
အခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္သူေလးက ၾကယ္စင္ခတဲ့ ညရဲ႕ေကာင္းကင္ဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ၾကယ္စင္ညကုိ ခ်စ္တတ္လာခဲ့တယ္...။
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္သူေလးက တစ္ေယာက္တစ္နယ္ဆီ ေနၾကရတာ...။ ေတြ႕ဖုိ႔ကလည္း မလြယ္ဘူးေလ...။ ဒီေတာ့ တမ္းတလို႔ လြမ္းရတဲ့ညေတြကုိ ေကာင္းကင္ကုိ ေငးေမာရင္း တီးတုိးစကားဆုိရတာေလ..။
အရင္ကဆုိ...ညေတြမွာ လမသာရင္...ရင္ထဲမေကာင္းဘူး။
ဒါေပမယ့္...ေကာင္းကင္ႀကီးမွာ လမင္းႀကီးမရွိလဲ ၾကယ္စင္ေလးေတြက အျမဲရွိေနတာပဲေလ။
ေကာင္းကင္ႀကီးမွာ ၾကယ္စင္ေလးေတြ အျမဲရွိေနသလုိ...ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ၾကယ္စင္ခ်စ္သူေလးကုိ အျမဲတမ္း ခ်စ္သြားမွာပါ....။
သူက ညရဲ႕ေကာင္းကင္မွာ လမင္းႀကီးမရွိရင္ေနပါေစ.. ၾကယ္စင္ေတြ ျပည့္ေနတာပဲ ႀကိဳက္တယ္တဲ့...။
ဒီစကားေလးက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေတာ္ေတာ္ေလး အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈရွိတယ္....။
ဘာျဖစ္လို႔လဲဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ညရဲ႕ ေကာင္းကင္မွာ လမင္းႀကီးရွိေနမွ ႀကိဳက္တာေလ....။
ညရဲ႕ေကာင္းကင္မွာ လမင္းႀကီးမွ မရွိရင္ တစ္ခုခုလုိေနသလို ခံစားရတယ္...။ စိတ္ထဲမွာလဲ မၾကည္လင္သလုိခံစားရတယ္။
အခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္သူေလးက ၾကယ္စင္ခတဲ့ ညရဲ႕ေကာင္းကင္ဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ၾကယ္စင္ညကုိ ခ်စ္တတ္လာခဲ့တယ္...။
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္သူေလးက တစ္ေယာက္တစ္နယ္ဆီ ေနၾကရတာ...။ ေတြ႕ဖုိ႔ကလည္း မလြယ္ဘူးေလ...။ ဒီေတာ့ တမ္းတလို႔ လြမ္းရတဲ့ညေတြကုိ ေကာင္းကင္ကုိ ေငးေမာရင္း တီးတုိးစကားဆုိရတာေလ..။
အရင္ကဆုိ...ညေတြမွာ လမသာရင္...ရင္ထဲမေကာင္းဘူး။
ဒါေပမယ့္...ေကာင္းကင္ႀကီးမွာ လမင္းႀကီးမရွိလဲ ၾကယ္စင္ေလးေတြက အျမဲရွိေနတာပဲေလ။
ေကာင္းကင္ႀကီးမွာ ၾကယ္စင္ေလးေတြ အျမဲရွိေနသလုိ...ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ၾကယ္စင္ခ်စ္သူေလးကုိ အျမဲတမ္း ခ်စ္သြားမွာပါ....။
Tuesday, July 17, 2007
ဒါေနာက္ဆံုးလား.....
တစ္ခါတစ္ေလ စဥ္းစားမိတယ္....
ဘ၀ဆုိတာ...ေသဆံုးျခင္းနဲ႔ဘဲ အဆံုးသတ္မွာလား...
လူဆုိတာ ေသမ်ဳိးလား.....
မေသတဲ့လူေကာ မရွိဘူးလား....
ဘာလို႔လူေတြ ေသၾကရတာလဲ....
မေသေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ.....
တခ်ဳိ႕ကေတာ့
လူေသေပမယ့္ နံမည္မေသေအာင္ ႀကိဳးစားၾကတယ္....
က်င့္ၾကံၾကတယ္...
Thursday, July 12, 2007
DWE
ေၾကြလြင့္သြားေသာ အႏုပညာရွင္ မင္းသားေဒြး
ရုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္အကယ္ဒမီ ေဒြး သည္ ဇူလိုင္လ၁၁ရက္ေန႔ ညေန၅နရီ ၂၀မိနစ္တြင္ ရုတ္တရက္ ကြယ္လြန္သြားေၾကာင္း သိရပါသည္။ ကြယ္လြန္ခ်ိန္တြင္ အသက္ ၄၂ ရွိေၾကာင္းသိရပါတယ္။ မင္းသားေဒြးသည္ ထင္လင္းအမည္ျဖင့္ အႏုပညာေလာကထဲသို႔ စတင္၀င္ေရာက္လာၿပီး ၉၀ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္းတြင္ လူသိမ်ားထင္ရွားလာေသာ သရုပ္ေဆာင္ျဖစ္ပါတယ္။ ဦးေလးျဖစ္သူ မင္းသားႀကီး ေက်ာ္ဟိန္း၊မင္းသမီးတင့္တင့္ထြန္းတို႔ႏွင့္တြဲဖက္ကာ “ဒုကၡကိုအေရာင္ဆိုးထားတယ္ ” ဗီဒီယို ဇာတ္ကားတြင္ လူသိမ်ားလာခဲ့ၿပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေဒြးအမည္အျဖစ္ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားလာခဲ့ၿပီး ၁၉၉၇ ခုႏွစ္တြင္ "အေမ့ေျခရာ"ဇာတ္ကားျဖင့္ အကယ္ဒမီဆုကိုရရွိခဲ့ပါတယ္။ ရုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္အဆုိေတာ္မင္းသားေဒြးသည္ ေခတ္ၿပိဳင္မင္းသားမ်ားျဖစ္ေသာ လြင္မိုး၊ေက်ာ္ရဲေအာင္ တို႔ႏွင့္အတူ သရုပ္ေဆာင္ေလာကတြင္ ေဒြးစတိုင္၊ေဒြးဖက္ရွင္ရယ္လို႔ ထင္ရွားလာသူျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္ပိုင္စတိုင္၊ကိုယ္ပိုင္ ဟန္အမူအရာ ၊ကိုယ္ပိုင္အႏုပညာကို တည္ေထာင္ႏုိင္ခဲ့့သူျဖစ္ပါတယ္။ ဒရာမာမင္းသား၊အငိုပိုင္မင္းသားတစ္ေယာက္ရယ္လို႔ ပရိသတ္မ်ားက အသိအမွတ္ျပဳခဲ့ၾကပါတယ္။ မၾကာေသးခင္ကာလတြင္မင္းသားပါ၀င္သရုပ္ေဆာင္ေသာ ကက္ကင္း ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားကုိ ရုံတင္ျပသခဲ့ပါတယ္။ ဒီဗီဒီ ဇာတ္ကား “ဆုေတာင္းမွားၾကသူမ်ား” ဇာတ္ကားကို ရုံတင္ျပသေနၾကာင္းသိရပါတယ္။
ေဒြးရဲ႕႐ုပ္အေလာင္းကို ကိုယ္တိုင္ကားေမာင္းျပီး အေအးခန္းကို ပို႔ေပးခဲ့တဲ့ အကယ္ဒမီမင္းသား ေက်ာ္သူက ေဒြးအတြက္ ၀မ္းနည္းစကားကို အခုလို ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။ ''သားၾကီးက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အသက္သခင္ေက်းဇူးရွင္ပါ၊ ေခ်ာင္းသားမွာ ဇာတ္ကား႐ိုက္ဖို႔ ေရာက္ေနၾကတုန္း ကၽြန္ေတာ္ သတိေမ့သြားဖူးတယ္။ ေခ်ာင္းသာလို အသက္ကယ္ေဆး ရွာရခက္တဲ့ေနရာမ်ိဳးမွာ ညတြင္းခ်င္းပဲ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ရေအာင္ ရွာေပးခဲ့ဖူးတယ္။ ေနာက္ေန႔ ကၽြန္ေတ္ာသတိရေတာ့ ေအာက္ဆီဂ်င္ဗူးေရာ သူရွာေပးထားတာ သိရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အသက္သခင္ ေက်းဇူးရွင္ပါပဲ။ အခု သူ႔အလွည့္မွာ မကယ္လိုက္ႏိုင္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ အရမ္း၀မ္းနည္းမိတယ္ဗ်ာ''
ယခုကဲ့သို႔ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကား အႏုပညာၾကယ္ပြင့္တစ္ဦး ေစာစီးစြာေၾကြလြင့္သြားေသာ ေၾကာင့္ ပလန္းနက္ အဖြဲ႔သားမ်ား ၀မ္းနည္းစိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါေၾကာင္း ေျပာၾကားရင္း ပလန္းနက္ပရိသတ္မ်ားအား ၀မ္းနည္းသတင္းကို ေၾကျငာလိုက္ပါတယ္။
(ေဒြး၏ ႐ုပ္အေလာင္းကို ဇူလိုင္(၁၃)ရက္ေန႔ မနက္ ၈း၃၀ တြင္ ေရေ၀းသုႆန္တြင္ သျဂိဳဟ္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိရပါသည္။ )
ရုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္အကယ္ဒမီ ေဒြး သည္ ဇူလိုင္လ၁၁ရက္ေန႔ ညေန၅နရီ ၂၀မိနစ္တြင္ ရုတ္တရက္ ကြယ္လြန္သြားေၾကာင္း သိရပါသည္။ ကြယ္လြန္ခ်ိန္တြင္ အသက္ ၄၂ ရွိေၾကာင္းသိရပါတယ္။ မင္းသားေဒြးသည္ ထင္လင္းအမည္ျဖင့္ အႏုပညာေလာကထဲသို႔ စတင္၀င္ေရာက္လာၿပီး ၉၀ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္းတြင္ လူသိမ်ားထင္ရွားလာေသာ သရုပ္ေဆာင္ျဖစ္ပါတယ္။ ဦးေလးျဖစ္သူ မင္းသားႀကီး ေက်ာ္ဟိန္း၊မင္းသမီးတင့္တင့္ထြန္းတို႔ႏွင့္တြဲဖက္ကာ “ဒုကၡကိုအေရာင္ဆိုးထားတယ္ ” ဗီဒီယို ဇာတ္ကားတြင္ လူသိမ်ားလာခဲ့ၿပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေဒြးအမည္အျဖစ္ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားလာခဲ့ၿပီး ၁၉၉၇ ခုႏွစ္တြင္ "အေမ့ေျခရာ"ဇာတ္ကားျဖင့္ အကယ္ဒမီဆုကိုရရွိခဲ့ပါတယ္။ ရုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္အဆုိေတာ္မင္းသားေဒြးသည္ ေခတ္ၿပိဳင္မင္းသားမ်ားျဖစ္ေသာ လြင္မိုး၊ေက်ာ္ရဲေအာင္ တို႔ႏွင့္အတူ သရုပ္ေဆာင္ေလာကတြင္ ေဒြးစတိုင္၊ေဒြးဖက္ရွင္ရယ္လို႔ ထင္ရွားလာသူျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္ပိုင္စတိုင္၊ကိုယ္ပိုင္ ဟန္အမူအရာ ၊ကိုယ္ပိုင္အႏုပညာကို တည္ေထာင္ႏုိင္ခဲ့့သူျဖစ္ပါတယ္။ ဒရာမာမင္းသား၊အငိုပိုင္မင္းသားတစ္ေယာက္ရယ္လို႔ ပရိသတ္မ်ားက အသိအမွတ္ျပဳခဲ့ၾကပါတယ္။ မၾကာေသးခင္ကာလတြင္မင္းသားပါ၀င္သရုပ္ေဆာင္ေသာ ကက္ကင္း ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားကုိ ရုံတင္ျပသခဲ့ပါတယ္။ ဒီဗီဒီ ဇာတ္ကား “ဆုေတာင္းမွားၾကသူမ်ား” ဇာတ္ကားကို ရုံတင္ျပသေနၾကာင္းသိရပါတယ္။
ေဒြးရဲ႕႐ုပ္အေလာင္းကို ကိုယ္တိုင္ကားေမာင္းျပီး အေအးခန္းကို ပို႔ေပးခဲ့တဲ့ အကယ္ဒမီမင္းသား ေက်ာ္သူက ေဒြးအတြက္ ၀မ္းနည္းစကားကို အခုလို ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။ ''သားၾကီးက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အသက္သခင္ေက်းဇူးရွင္ပါ၊ ေခ်ာင္းသားမွာ ဇာတ္ကား႐ိုက္ဖို႔ ေရာက္ေနၾကတုန္း ကၽြန္ေတာ္ သတိေမ့သြားဖူးတယ္။ ေခ်ာင္းသာလို အသက္ကယ္ေဆး ရွာရခက္တဲ့ေနရာမ်ိဳးမွာ ညတြင္းခ်င္းပဲ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ရေအာင္ ရွာေပးခဲ့ဖူးတယ္။ ေနာက္ေန႔ ကၽြန္ေတ္ာသတိရေတာ့ ေအာက္ဆီဂ်င္ဗူးေရာ သူရွာေပးထားတာ သိရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အသက္သခင္ ေက်းဇူးရွင္ပါပဲ။ အခု သူ႔အလွည့္မွာ မကယ္လိုက္ႏိုင္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ အရမ္း၀မ္းနည္းမိတယ္ဗ်ာ''
ယခုကဲ့သို႔ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကား အႏုပညာၾကယ္ပြင့္တစ္ဦး ေစာစီးစြာေၾကြလြင့္သြားေသာ ေၾကာင့္ ပလန္းနက္ အဖြဲ႔သားမ်ား ၀မ္းနည္းစိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါေၾကာင္း ေျပာၾကားရင္း ပလန္းနက္ပရိသတ္မ်ားအား ၀မ္းနည္းသတင္းကို ေၾကျငာလိုက္ပါတယ္။
(ေဒြး၏ ႐ုပ္အေလာင္းကို ဇူလိုင္(၁၃)ရက္ေန႔ မနက္ ၈း၃၀ တြင္ ေရေ၀းသုႆန္တြင္ သျဂိဳဟ္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိရပါသည္။ )
Monday, June 11, 2007
သူတို႔ ဒီလိုေျပာၾကတယ္
စံ-ဇာဏီဘုိက ......
ကၽြန္ေတာ္က အိမ္ေထာင္ဘက္ေရြးခ်ယ္ရာမွာ အခ်က္ (၃) ခ်က္နဲ႔ တုိင္းတယ္၊
(၁) sincere သူက ကုိယ့္ကုိ ပကတိ ရုိးသားျဖဴစင္စြာ ဆက္ဆံရဲ႕လားဆုိတာ ၾကည့္တယ္။
(၂) သူဟာ ကုိယ့္အေပၚမွာ sympathy ျဖစ္ရဲ႕လား၊ မွ်ေ၀ခံစားႏိုင္ရဲ႕လား။
(၃) Support ျဖစ္ရဲ႕လားေပါ့။ support ဆုိတာ ေငြေၾကးအကူအညီမဟုတ္ဘူး။ body and mind ကို support လုပ္ႏုိင္ရဲ႕လားေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ေနမေကာင္းရင္ သူေဘးက ျပဳစုမယ္။ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ဓါတ္က်ေနရင္ ေဘးက အားေပးမယ္..ဆုိတာမ်ဳိးေပါ့။
တစ္ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္ အဲဒီ (၃) မ်ဳိး အျပန္အလွန္ေပးႏုိင္မွ love လို႔ေခၚမယ္..။
ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ အဓိကရန္သူက...ကၽြန္ေတာ့္အတြင္းစိတ္ထဲက အပ်င္းပဲ။
အဲဒီလို ကၽြန္ေတာ့္ကုိယ္ကၽြန္ေတာ္ သိေနတဲ့အတြက္ အပ်င္းကုိ ၀ီရိယနဲ႔ ထိန္းရတယ္။ ၀ီရီယနဲ႔ တုိက္ခုိင္းရတယ္...၊
ကၽြန္ေတာ္ မနက္သံုးနာရီမွာ ႏႈိးစက္ေပးထားတယ္။ ပထမႏႈိးစက္ျမည္တဲ့အခ်ိန္မွ မထျဖစ္ရင္ သံုးမိနစ္ပဲ ျခားမယ္....ဒုတိယႏႈိးစက္က ျမည္လာလိမ့္မယ္...ဒါမွမထရင္...“ရွင္မထေသးဘူးလား၊ နားၿငီးလွၿပီ”ဆုိတဲ့ တတိယနဲ႔ ေနာက္ဆံုးႏႈိးစက္ ျမည္လာေရာ...။ ဒါဟာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ေန႔စဥ္အိပ္ရာထနည္းပဲ။ အိပ္ရာက ႏုိးတာနဲ႔ အလုပ္စလုပ္ၿပီ...။
ကုိယ့္လမ္းကို ေျဖာင့္ေျဖာင့္မွန္မွန္ ရုိးရုိးသားသားေလွ်ာက္......
ပြင့္ေနတဲ့တံခါးေတြထဲက ကုိယ္၀င္ရမယ့္တံခါးကုိ ေရြးခ်ယ္ႏုိင္ဖုိ႔ႀကိဳးစား....
လဲေနရင္ျပန္ထ...မွားေနရင္ ျပန္ျပင္....
ဘာေၾကာင့္ လဲသလဲ...မွားသလဲ...သင္ခန္းစာယူ...
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေန...
စိတ္ညစ္တယ္ဆုိၿပီး အခ်ိန္မျဖဳန္းနဲ႔....
ဒါဆုိရင္ ေအာင္ျမင္ေပ်ာ္ရႊင္ေသာ ဘ၀ကုိ ပုိင္ဆုိင္ဖုိ႔.. ရာခိုင္ႏႈန္းတစ္၀က္ေက်ာ္ေက်ာ္ ေသခ်ာၿပီ....
ကၽြန္ေတာ္က အိမ္ေထာင္ဘက္ေရြးခ်ယ္ရာမွာ အခ်က္ (၃) ခ်က္နဲ႔ တုိင္းတယ္၊
(၁) sincere သူက ကုိယ့္ကုိ ပကတိ ရုိးသားျဖဴစင္စြာ ဆက္ဆံရဲ႕လားဆုိတာ ၾကည့္တယ္။
(၂) သူဟာ ကုိယ့္အေပၚမွာ sympathy ျဖစ္ရဲ႕လား၊ မွ်ေ၀ခံစားႏိုင္ရဲ႕လား။
(၃) Support ျဖစ္ရဲ႕လားေပါ့။ support ဆုိတာ ေငြေၾကးအကူအညီမဟုတ္ဘူး။ body and mind ကို support လုပ္ႏုိင္ရဲ႕လားေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ေနမေကာင္းရင္ သူေဘးက ျပဳစုမယ္။ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ဓါတ္က်ေနရင္ ေဘးက အားေပးမယ္..ဆုိတာမ်ဳိးေပါ့။
တစ္ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္ အဲဒီ (၃) မ်ဳိး အျပန္အလွန္ေပးႏုိင္မွ love လို႔ေခၚမယ္..။
ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ အဓိကရန္သူက...ကၽြန္ေတာ့္အတြင္းစိတ္ထဲက အပ်င္းပဲ။
အဲဒီလို ကၽြန္ေတာ့္ကုိယ္ကၽြန္ေတာ္ သိေနတဲ့အတြက္ အပ်င္းကုိ ၀ီရိယနဲ႔ ထိန္းရတယ္။ ၀ီရီယနဲ႔ တုိက္ခုိင္းရတယ္...၊
ကၽြန္ေတာ္ မနက္သံုးနာရီမွာ ႏႈိးစက္ေပးထားတယ္။ ပထမႏႈိးစက္ျမည္တဲ့အခ်ိန္မွ မထျဖစ္ရင္ သံုးမိနစ္ပဲ ျခားမယ္....ဒုတိယႏႈိးစက္က ျမည္လာလိမ့္မယ္...ဒါမွမထရင္...“ရွင္မထေသးဘူးလား၊ နားၿငီးလွၿပီ”ဆုိတဲ့ တတိယနဲ႔ ေနာက္ဆံုးႏႈိးစက္ ျမည္လာေရာ...။ ဒါဟာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ေန႔စဥ္အိပ္ရာထနည္းပဲ။ အိပ္ရာက ႏုိးတာနဲ႔ အလုပ္စလုပ္ၿပီ...။
ကုိယ့္လမ္းကို ေျဖာင့္ေျဖာင့္မွန္မွန္ ရုိးရုိးသားသားေလွ်ာက္......
ပြင့္ေနတဲ့တံခါးေတြထဲက ကုိယ္၀င္ရမယ့္တံခါးကုိ ေရြးခ်ယ္ႏုိင္ဖုိ႔ႀကိဳးစား....
လဲေနရင္ျပန္ထ...မွားေနရင္ ျပန္ျပင္....
ဘာေၾကာင့္ လဲသလဲ...မွားသလဲ...သင္ခန္းစာယူ...
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေန...
စိတ္ညစ္တယ္ဆုိၿပီး အခ်ိန္မျဖဳန္းနဲ႔....
ဒါဆုိရင္ ေအာင္ျမင္ေပ်ာ္ရႊင္ေသာ ဘ၀ကုိ ပုိင္ဆုိင္ဖုိ႔.. ရာခိုင္ႏႈန္းတစ္၀က္ေက်ာ္ေက်ာ္ ေသခ်ာၿပီ....
Tuesday, June 5, 2007
ၿမိဳ႕ျပကို ထုဆစ္ေနတဲ့ လူငယ္....
ဒီေန႔ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ဖတ္ျဖစ္လိုက္တဲ့အေၾကာင္းေလးတစ္ခုကုိ ျပန္ေျပာျပခ်င္တယ္....
ဗ်ဴတီမွာပါလာတာ...ေမာင္သာခ်ဳိေရးတာ...
သူက သူဖတ္ျဖစ္တဲ့ E.B.White ေရးတဲ့ NewYork ဆုိတဲ့ essay ကို ျပန္ၿပီးခံစားထားတာပါ...
နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ဟာ တၿမိဳ႕တည္းမဟုတ္ဘူး။ အၾကမ္းအားျဖင့္ သံုးၿမိဳ႕ရွိတယ္လို႔ဆုိတယ္။
ပထမ နယူးေယာက္က နယူးေယာက္မွာ ေမြးလာတဲ့ ေယာက်ာၤးနဲ႔မိန္းမက ဘာမွ ဆင္ျခင္ျခင္းမရွိဘဲ လက္ခံထားတဲ့ နယူးေယာက္တဲ့။
ဒုတိယ နယူးေယာက္ကေတာ့ ေန႔တြင္အလုပ္လုပ္ၿပီး ညတြင္ေထြးထုတ္ေသာ က်ဳိင္းေကာင္မ်ားလို ေန႔ခ်င္းျပန္ေရာက္လာၿပီး ေန႔တြင္အလုပ္လုပ္ ညတြင္ျပန္ထြက္သြားသူတို႔ရဲ႕ နယူးေယာက္တဲ့။
တတိယ နယူးေယာက္ကေတာ့ တစ္ခုခုကုိ ရွာေဖြဖို႔ တက္ေရာက္လာသူတို႔ရဲ႕ နယူးေယာက္တဲ့။ ဒီသံုးၿမိဳ႕မွာ တတိယနယူးေယာက္က အျမင့္ျမတ္ဆံုးပဲတဲ့။ တစ္ခုခုကုိ ရွာေဖြဖုိ႔ေရာက္လာသူမ်ားေၾကာင့္ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ႀကီး ရွင္သန္ေနျခင္းပါပဲ...တဲ့။
ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးမ်ားရွိရာကို အိပ္မက္ကိုယ္စီနဲ႔ လူေတြအခ်ိန္တုိင္း တက္လာေနခဲ့ၾကတယ္။ အထူးသျဖင့္ လူငယ္ေတြ...။ ၿမိဳ႕ျပမွာ ေက်ာခ်စရာတစ္ေနရာကုိ ရၿပီဆုိတာနဲ႔ သူတို႔လုိခ်င္တာကို ရွာဖုိ႔ လံုးပမ္းၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ၿမိဳ႕ေတြ ေခတ္ကာလေတြဟာ အသက္၀င္ၿပီး လႈပ္ရွားလာျခင္းျဖစ္တယ္။ ဒါဟာ ဘယ္လုိမွ ျငင္းလို႔မရတဲ့အခ်က္ပဲ...။
တစ္ခုခုကုိ ရွာေဖြဖုိ႔ တက္လာသူတို႔ေၾကာင့္ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ႀကီး ရွင္သန္ေနသလို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ဟာလည္း ဒီအတုိင္းပဲ။ စင္ကာပူဟာလည္း ဒီအတုိင္းပဲ။ ဘန္ေကာက္လည္း ဒီအတုိင္းပဲ။ ဟႏြဳိင္းလည္း ဒီအတုိင္း။ ဆုိးလ္လည္း ဒီအတုိင္း။
ၿမိဳ႕ႀကီးေတြကေန လူငယ္ေတြဟာ ေခတ္ကုိ ပုတ္ႏႈိးေနတယ္။ သမုိင္းကို သြက္လက္ျမန္ဆန္ေစတယ္။ ရင္ခုန္သံကုိ ဗံုေပၚတင္ေပးလိုက္ၾကတယ္။ မေအာင္ျမင္ေသးခင္ ေလွာင္ရယ္သံေတြၾကားထဲကပဲ လက္မေလွ်ာက္စတမ္းစိတ္နဲ႔ ေခတ္ကို ျဖတ္သန္းေနၾကတဲ့ လူငယ္ေတြ ၿမိဳ႕ႀကီးေတြတုိင္း၊ ေက်ာင္းပတ္၀န္းက်င္တုိင္း၊ အေဆာင္ေတြတုိင္း၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္တုိင္းမွာ ရွိသလို ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုယ္တုိင္လည္း ဒီလိုပဲ ရုန္းကန္ရင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြရဲ႕ အိပ္မက္ေတြကို ထုဆစ္ၾကရတဲ့....အေၾကာင္းေလးပါ။
ဗ်ဴတီမွာပါလာတာ...ေမာင္သာခ်ဳိေရးတာ...
သူက သူဖတ္ျဖစ္တဲ့ E.B.White ေရးတဲ့ NewYork ဆုိတဲ့ essay ကို ျပန္ၿပီးခံစားထားတာပါ...
နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ဟာ တၿမိဳ႕တည္းမဟုတ္ဘူး။ အၾကမ္းအားျဖင့္ သံုးၿမိဳ႕ရွိတယ္လို႔ဆုိတယ္။
ပထမ နယူးေယာက္က နယူးေယာက္မွာ ေမြးလာတဲ့ ေယာက်ာၤးနဲ႔မိန္းမက ဘာမွ ဆင္ျခင္ျခင္းမရွိဘဲ လက္ခံထားတဲ့ နယူးေယာက္တဲ့။
ဒုတိယ နယူးေယာက္ကေတာ့ ေန႔တြင္အလုပ္လုပ္ၿပီး ညတြင္ေထြးထုတ္ေသာ က်ဳိင္းေကာင္မ်ားလို ေန႔ခ်င္းျပန္ေရာက္လာၿပီး ေန႔တြင္အလုပ္လုပ္ ညတြင္ျပန္ထြက္သြားသူတို႔ရဲ႕ နယူးေယာက္တဲ့။
တတိယ နယူးေယာက္ကေတာ့ တစ္ခုခုကုိ ရွာေဖြဖို႔ တက္ေရာက္လာသူတို႔ရဲ႕ နယူးေယာက္တဲ့။ ဒီသံုးၿမိဳ႕မွာ တတိယနယူးေယာက္က အျမင့္ျမတ္ဆံုးပဲတဲ့။ တစ္ခုခုကုိ ရွာေဖြဖုိ႔ေရာက္လာသူမ်ားေၾကာင့္ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ႀကီး ရွင္သန္ေနျခင္းပါပဲ...တဲ့။
ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးမ်ားရွိရာကို အိပ္မက္ကိုယ္စီနဲ႔ လူေတြအခ်ိန္တုိင္း တက္လာေနခဲ့ၾကတယ္။ အထူးသျဖင့္ လူငယ္ေတြ...။ ၿမိဳ႕ျပမွာ ေက်ာခ်စရာတစ္ေနရာကုိ ရၿပီဆုိတာနဲ႔ သူတို႔လုိခ်င္တာကို ရွာဖုိ႔ လံုးပမ္းၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ၿမိဳ႕ေတြ ေခတ္ကာလေတြဟာ အသက္၀င္ၿပီး လႈပ္ရွားလာျခင္းျဖစ္တယ္။ ဒါဟာ ဘယ္လုိမွ ျငင္းလို႔မရတဲ့အခ်က္ပဲ...။
တစ္ခုခုကုိ ရွာေဖြဖုိ႔ တက္လာသူတို႔ေၾကာင့္ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ႀကီး ရွင္သန္ေနသလို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ဟာလည္း ဒီအတုိင္းပဲ။ စင္ကာပူဟာလည္း ဒီအတုိင္းပဲ။ ဘန္ေကာက္လည္း ဒီအတုိင္းပဲ။ ဟႏြဳိင္းလည္း ဒီအတုိင္း။ ဆုိးလ္လည္း ဒီအတုိင္း။
ၿမိဳ႕ႀကီးေတြကေန လူငယ္ေတြဟာ ေခတ္ကုိ ပုတ္ႏႈိးေနတယ္။ သမုိင္းကို သြက္လက္ျမန္ဆန္ေစတယ္။ ရင္ခုန္သံကုိ ဗံုေပၚတင္ေပးလိုက္ၾကတယ္။ မေအာင္ျမင္ေသးခင္ ေလွာင္ရယ္သံေတြၾကားထဲကပဲ လက္မေလွ်ာက္စတမ္းစိတ္နဲ႔ ေခတ္ကို ျဖတ္သန္းေနၾကတဲ့ လူငယ္ေတြ ၿမိဳ႕ႀကီးေတြတုိင္း၊ ေက်ာင္းပတ္၀န္းက်င္တုိင္း၊ အေဆာင္ေတြတုိင္း၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္တုိင္းမွာ ရွိသလို ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုယ္တုိင္လည္း ဒီလိုပဲ ရုန္းကန္ရင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြရဲ႕ အိပ္မက္ေတြကို ထုဆစ္ၾကရတဲ့....အေၾကာင္းေလးပါ။
Sunday, June 3, 2007
ကၽြန္ေတာ့္ေဖေဖအေၾကာင္း.....
မေန႔က ကၽြန္ေတာ့အေဖရဲ႕ ႏွစ္ႏွစ္ျပည့္ ေအာက္ေမ့ဖြယ္ေလး လုပ္တယ္....
ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ့အေဖအေၾကာင္းေလး ျပန္စဥ္းစားမိတယ္.....
မွတ္မွတ္ရရေလးေတြကေတာ့...
ငယ္ငယ္က ကၽြန္ေတာ့္အစ္ကုိႏွစ္ေယာက္က ဂ်င္ကစားတယ္...
ထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္လို႔ အေဖက ေခၚတာ...မလာပဲ..ဂ်င္ဆက္ကစားတယ္..
သူတို႔လဲ ထမင္းလာစားေကာ...အေဖက...ကဲ..မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္..ဂ်င္သြားေဆးတဲ့...
အစ္ကုိႏွစ္ေယာက္ကလဲ..ဘုမသိဘမသိ..ဂ်င္သြားေဆးတာေပါ့...ၿပီးေတာ့မွအေဖက...ဒီေလာက္ဂ်င္ကုိခ်စ္ရင္...ဂ်င္နဲ႔ပဲ..ထမင္းစား...တဲ့....အေဖက အဲဒီလိုလူ...
ကၽြန္ေတာ္တို႔ငယ္ငယ္ကေနတာ...နယ္ၿမိဳ႕ေလးမွာ...အေဖကေတာ့..အဲဒီၿမိဳ႕အပိုင္က ရြာမွာ အလယ္တန္းေက်ာင္းအုပ္ဆရာလုပ္တယ္...အဲဒီအခ်ိန္က AirConBusေတြ ေပၚကာစ...
စာေမးပြဲနီးလို႔ ၿမိဳ႕ေပၚက ဆရာေတြကို ရြာကုိေခၚၿပီး စာစစ္ခိုင္းေတာ့...အဲဒီ AirConBus ေတြနဲ႔ေခၚတာ...
အဲဒီကားေတြ လိုင္းေတာင္မဆြဲရေသးဘဲ...ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဦးဆံုးစီးရတာ...ဟဲဟဲ..ဂုဏ္ယူမယ္ဆုိ ယူစရာေပါ့...
ေနာက္တစ္ခုက..အျပင္စာဖတ္တာ...
အေဖက အျပင္စာေတြ ဖတ္ပါလို႔ေတာ့ မေျပာဘူး...ပထမဆံုး သုိင္းစာအုပ္ေတြ အရင္ဆံုးျပတယ္...သိတဲ့အတုိင္းပဲ သုိင္းစာအုပ္က ေပါ့ေပါ့ပါးပါးနဲ႔ ဖတ္လို႔အရမ္းေကာင္းတာ...ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က ခိုးဖတ္တာေပါ့...
အိမ္သာထဲခိုးဖတ္တာ...အဲဒီအက်င့္က အခုထိ ပါသြားတယ္...အိမ္သာတက္ခါနီးဆုိ စာအုပ္အရင္ရွာတာပဲ...
ၿပီးမွ သုတစြယ္စုံေတြ... လင္းကြန္းလိုစာအုပ္ေတြ...တဆင့္ခ်င္း ဖတ္ခိုင္းသြားတာ...အခုလို ဘေလာ့ေတြ ေရးႏုိင္တာလဲ စာဖတ္အားေကာင္းၿပီး စာဖတ္မွန္ခဲ့လို႔ပဲ....
ေနာက္တစ္ခုက...အားကစား...
အေဖက ငယ္ငယ္ကဆို အားကစားသိပ္လုပ္တာ...ေကာလိပ္မွာဆုိ..ေက်ာင္းလက္ေရြးစင္...ေျပးခုန္ပစ္ကရတဲ့ ဖလားေတြဆုိတာ အိမ္မွာအမ်ားႀကီးပဲ...ေဘာလံုးမွာလဲလက္ေရြးစင္ တုိက္စစ္မွဴးဗ်....ႏုိင္ငံျခားသားေတြနဲ႔ေတာင္ ကန္ရတာ....ေက်ာင္းဆရာျဖစ္ေတာ့လည္း...ေက်ာင္းအသင္းနည္းျပဗ်...ကၽြန္ေတာ္နယ္က ရပ္ကြက္ပြဲေတြမွာဆုိ...ကၽြန္ေတာ့္အေဖရဲ႕ပညာေရးအသင္းက အျမဲဗုိလ္စြဲေနက်....
သိတတဲ့အတုိင္းပဲ..ေက်ာင္းဆရာဆုိေတာ့ လခက ဘယ္သိပ္ေကာင္းမလဲဗ်ာ....
ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ ညီအစ္ကုိေမာင္ႏွမက ေျခာက္ေယာက္ရွိတယ္...အေမကလဲ ေက်ာင္းဆရာမပဲေလ....
ဒီေတာ့ အိမ္မွာ ေမြးျမဴေရးေလး တဖက္က လုပ္ရတာေပါ့...၀က္ေမြးတယ္...ဘဲေမြးတယ္...ငယ္ငယ္ကဆုိ ကၽြန္ေတာ္က ညေနေက်ာင္းက ျပန္လာရင္ ၀က္စာလုိက္ယူရတယ္...ကၽြန္ေတာ္တို႔ေမြးတဲ့
၀က္က ခါးအရွည္ႀကီးပဲ...ဒီေတာ့ တအားစားတာ...ၿပီးေတာ့ ဘဲေက်ာင္းရတယ္...
ကၽြန္ေတာ္တို႔ငယ္ငယ္က အိမ္အပုိင္မရွိေတာ့ ဘုရားေက်ာင္းထဲမွာ ဘုရားေက်ာင္းေစာင့္သေဘာမ်ဳိး..တဲသာသာအိမ္ေလး ေဆာက္ၿပီးေနရတာ....၀ါးကပ္ခင္း...ဓနိမုိးေပါ့ဗ်ာ....ဒီေတာ့ အေဖက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကုိ မ်က္ႏွာမငယ္ရေအာင္ ကုိယ္ပုိင္အိမ္နဲ႔ေနေစခ်င္တာေပါ့...ေက်ာင္းဆရာကေန..ေက်ာင္းအုပ္ျဖစ္ေအာင္ႀကိဳးစားတယ္...ဒီလိုနဲ႔ အိမ္ေလးတစ္လံုး၀ယ္ႏုိင္လာတယ္....ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ေလးေပါ့.... အေဖက ဒီေလာက္နဲ႔ မေက်နပ္ဘူးဗ်...သူ႔သားသမီးေတြကုိ မ်က္ႏွာမငယ္ရေအာင္ တုိက္အိမ္နဲ႔ထားခ်င္တယ္.... သိတဲ့အတုိင္းပဲ...သားသမီးေတြက အရြယ္ေရာက္လာေတာ့...ရန္ကုန္တက္ၿပီး အလုပ္လုပ္ၾကတာေပါ့...အိမ္မွာဆုိ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ကၽြန္ေတာ့အစ္မပဲ က်န္တာ....
အခုအိမ္ကို တုိက္ျပန္ေဆာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လည္း ရန္ကုန္ေရာက္ၿပီ....အေဖကေလ....သူရဲ႕အိမ္ေလးကုိ သိပ္သံေယာဇဥ္ရွိတာ...သူဆံုးတာလဲ..သူ႔အိမ္ေလးေဆာက္ရင္းနဲ႔ပဲေလ...
ကၽြန္ေတာ္တို႔က ေျပာပါတယ္...အေဖရယ္...ရန္ကုန္မွာ လာေနပါလားေပါ့...ဒါေပမယ့္ အေဖက သူ႔အိမ္ေလးပဲ ဆက္ေဆာက္တယ္...သူဆံုးသြားတာလဲ...သူ႔အိမ္ေလးေဆာက္ရင္းနဲ႔ပဲေလ...
အခုဆုိရင္...အဲဒီအိမ္က ဘယ္သူမွ မေနေပမယ့္..အေဖ့အမွတ္တရအေနနဲ႔...ကၽြန္ေတာ္ မေရာင္းပဲ ဒီအတုိင္းထားတယ္....
ဒါေလးေတြကေတာ့...ကၽြန္ေတာ့္အေဖရဲ႕ အမွတ္တရေလးေတြေပါ့ဗ်ာ...ဒီေလာက္ဆုိ ခင္ဗ်ားတို႔လည္း ကၽြန္ေတာ္အေဖအေၾကာင္းေလး...သိေလာက္ၿပီထင္ပါတယ္ေနာ္....
ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ့အေဖအေၾကာင္းေလး ျပန္စဥ္းစားမိတယ္.....
မွတ္မွတ္ရရေလးေတြကေတာ့...
ငယ္ငယ္က ကၽြန္ေတာ့္အစ္ကုိႏွစ္ေယာက္က ဂ်င္ကစားတယ္...
ထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္လို႔ အေဖက ေခၚတာ...မလာပဲ..ဂ်င္ဆက္ကစားတယ္..
သူတို႔လဲ ထမင္းလာစားေကာ...အေဖက...ကဲ..မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္..ဂ်င္သြားေဆးတဲ့...
အစ္ကုိႏွစ္ေယာက္ကလဲ..ဘုမသိဘမသိ..ဂ်င္သြားေဆးတာေပါ့...ၿပီးေတာ့မွအေဖက...ဒီေလာက္ဂ်င္ကုိခ်စ္ရင္...ဂ်င္နဲ႔ပဲ..ထမင္းစား...တဲ့....အေဖက အဲဒီလိုလူ...
ကၽြန္ေတာ္တို႔ငယ္ငယ္ကေနတာ...နယ္ၿမိဳ႕ေလးမွာ...အေဖကေတာ့..အဲဒီၿမိဳ႕အပိုင္က ရြာမွာ အလယ္တန္းေက်ာင္းအုပ္ဆရာလုပ္တယ္...အဲဒီအခ်ိန္က AirConBusေတြ ေပၚကာစ...
စာေမးပြဲနီးလို႔ ၿမိဳ႕ေပၚက ဆရာေတြကို ရြာကုိေခၚၿပီး စာစစ္ခိုင္းေတာ့...အဲဒီ AirConBus ေတြနဲ႔ေခၚတာ...
အဲဒီကားေတြ လိုင္းေတာင္မဆြဲရေသးဘဲ...ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဦးဆံုးစီးရတာ...ဟဲဟဲ..ဂုဏ္ယူမယ္ဆုိ ယူစရာေပါ့...
ေနာက္တစ္ခုက..အျပင္စာဖတ္တာ...
အေဖက အျပင္စာေတြ ဖတ္ပါလို႔ေတာ့ မေျပာဘူး...ပထမဆံုး သုိင္းစာအုပ္ေတြ အရင္ဆံုးျပတယ္...သိတဲ့အတုိင္းပဲ သုိင္းစာအုပ္က ေပါ့ေပါ့ပါးပါးနဲ႔ ဖတ္လို႔အရမ္းေကာင္းတာ...ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က ခိုးဖတ္တာေပါ့...
အိမ္သာထဲခိုးဖတ္တာ...အဲဒီအက်င့္က အခုထိ ပါသြားတယ္...အိမ္သာတက္ခါနီးဆုိ စာအုပ္အရင္ရွာတာပဲ...
ၿပီးမွ သုတစြယ္စုံေတြ... လင္းကြန္းလိုစာအုပ္ေတြ...တဆင့္ခ်င္း ဖတ္ခိုင္းသြားတာ...အခုလို ဘေလာ့ေတြ ေရးႏုိင္တာလဲ စာဖတ္အားေကာင္းၿပီး စာဖတ္မွန္ခဲ့လို႔ပဲ....
ေနာက္တစ္ခုက...အားကစား...
အေဖက ငယ္ငယ္ကဆို အားကစားသိပ္လုပ္တာ...ေကာလိပ္မွာဆုိ..ေက်ာင္းလက္ေရြးစင္...ေျပးခုန္ပစ္ကရတဲ့ ဖလားေတြဆုိတာ အိမ္မွာအမ်ားႀကီးပဲ...ေဘာလံုးမွာလဲလက္ေရြးစင္ တုိက္စစ္မွဴးဗ်....ႏုိင္ငံျခားသားေတြနဲ႔ေတာင္ ကန္ရတာ....ေက်ာင္းဆရာျဖစ္ေတာ့လည္း...ေက်ာင္းအသင္းနည္းျပဗ်...ကၽြန္ေတာ္နယ္က ရပ္ကြက္ပြဲေတြမွာဆုိ...ကၽြန္ေတာ့္အေဖရဲ႕ပညာေရးအသင္းက အျမဲဗုိလ္စြဲေနက်....
သိတတဲ့အတုိင္းပဲ..ေက်ာင္းဆရာဆုိေတာ့ လခက ဘယ္သိပ္ေကာင္းမလဲဗ်ာ....
ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ ညီအစ္ကုိေမာင္ႏွမက ေျခာက္ေယာက္ရွိတယ္...အေမကလဲ ေက်ာင္းဆရာမပဲေလ....
ဒီေတာ့ အိမ္မွာ ေမြးျမဴေရးေလး တဖက္က လုပ္ရတာေပါ့...၀က္ေမြးတယ္...ဘဲေမြးတယ္...ငယ္ငယ္ကဆုိ ကၽြန္ေတာ္က ညေနေက်ာင္းက ျပန္လာရင္ ၀က္စာလုိက္ယူရတယ္...ကၽြန္ေတာ္တို႔ေမြးတဲ့
၀က္က ခါးအရွည္ႀကီးပဲ...ဒီေတာ့ တအားစားတာ...ၿပီးေတာ့ ဘဲေက်ာင္းရတယ္...
ကၽြန္ေတာ္တို႔ငယ္ငယ္က အိမ္အပုိင္မရွိေတာ့ ဘုရားေက်ာင္းထဲမွာ ဘုရားေက်ာင္းေစာင့္သေဘာမ်ဳိး..တဲသာသာအိမ္ေလး ေဆာက္ၿပီးေနရတာ....၀ါးကပ္ခင္း...ဓနိမုိးေပါ့ဗ်ာ....ဒီေတာ့ အေဖက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကုိ မ်က္ႏွာမငယ္ရေအာင္ ကုိယ္ပုိင္အိမ္နဲ႔ေနေစခ်င္တာေပါ့...ေက်ာင္းဆရာကေန..ေက်ာင္းအုပ္ျဖစ္ေအာင္ႀကိဳးစားတယ္...ဒီလိုနဲ႔ အိမ္ေလးတစ္လံုး၀ယ္ႏုိင္လာတယ္....ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ေလးေပါ့.... အေဖက ဒီေလာက္နဲ႔ မေက်နပ္ဘူးဗ်...သူ႔သားသမီးေတြကုိ မ်က္ႏွာမငယ္ရေအာင္ တုိက္အိမ္နဲ႔ထားခ်င္တယ္.... သိတဲ့အတုိင္းပဲ...သားသမီးေတြက အရြယ္ေရာက္လာေတာ့...ရန္ကုန္တက္ၿပီး အလုပ္လုပ္ၾကတာေပါ့...အိမ္မွာဆုိ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ကၽြန္ေတာ့အစ္မပဲ က်န္တာ....
အခုအိမ္ကို တုိက္ျပန္ေဆာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လည္း ရန္ကုန္ေရာက္ၿပီ....အေဖကေလ....သူရဲ႕အိမ္ေလးကုိ သိပ္သံေယာဇဥ္ရွိတာ...သူဆံုးတာလဲ..သူ႔အိမ္ေလးေဆာက္ရင္းနဲ႔ပဲေလ...
ကၽြန္ေတာ္တို႔က ေျပာပါတယ္...အေဖရယ္...ရန္ကုန္မွာ လာေနပါလားေပါ့...ဒါေပမယ့္ အေဖက သူ႔အိမ္ေလးပဲ ဆက္ေဆာက္တယ္...သူဆံုးသြားတာလဲ...သူ႔အိမ္ေလးေဆာက္ရင္းနဲ႔ပဲေလ...
အခုဆုိရင္...အဲဒီအိမ္က ဘယ္သူမွ မေနေပမယ့္..အေဖ့အမွတ္တရအေနနဲ႔...ကၽြန္ေတာ္ မေရာင္းပဲ ဒီအတုိင္းထားတယ္....
ဒါေလးေတြကေတာ့...ကၽြန္ေတာ့္အေဖရဲ႕ အမွတ္တရေလးေတြေပါ့ဗ်ာ...ဒီေလာက္ဆုိ ခင္ဗ်ားတို႔လည္း ကၽြန္ေတာ္အေဖအေၾကာင္းေလး...သိေလာက္ၿပီထင္ပါတယ္ေနာ္....
Thursday, May 31, 2007
Wednesday, May 30, 2007
Miss Universes 2007


RIYO MORI MISS UNIVERSE® 2007
This evening, during one of the year’s most exciting live international television events, a star-studded panel of judges chose Miss Japan, Riyo Mori, as MISS UNIVERSE® 2007
Ms. Mori is 20 years-old and has been dancing since she was 4. She loves traveling the world and enjoys visiting museums and watching musicals.
The judging panel for the 2007 Miss Universe Pageant included NBC's "Heroes" James Kyson Lee, NBC's "Deal or No Deal" briefcase model Lindsay Clubine, Dallas Cowboys quarterback Tony Romo, rocker Dave Navarro, World and Olympic figure skating champion Michelle Kwan, fashion designer Marc Bouwer, Novela Star Mauricio Islas, "Project Runway" judge and Elle magazine fashion director Nina Garcia, and former Miss Universes Dayanara Torres (1993) and Christiane Martel (1953).
Throughout the two-hour event, contestants from 77 countries around the world competed in three categories: swimsuit; evening gown; and personality interview. Zuleyka Rivera, Miss Universe 2006, crowned her successor at the conclusion of the two-hour primetime telecast, before an estimated worldwide viewing audience of more than 1 billion in over 170 countries.
The MISS UNIVERSE® 2007 prize package includes: Official Miss UNIVERSE Mikimoto pearl tiara; 2 Year Scholarship from The NY Film Academy in NYC; custom designed wardrobe by Tadashi; National and International multi-media advertising campaign and a complete denim wardrobe from YMI Jeanswear; Swimsuit wardrobe from BSC Swimwear Thailand; Shoe wardrobe from Nina; A Ritmo Mundo Jumbo Jet Mystery Dial time piece; Year-long supply of hair care products and tools from Farouk Systems; Membership to Gravity Fitness and papering at John Barrett Salon; Fashion Portfolio by leading fashion photographer Fadil Berisha; Consultation with stylist Billie Causieestko; New York City apartment for the year of her reign including living expenses; professional representation by the Miss Universe Organization and Trump Model Management; and a personal appearance wardrobe.
The Miss Universe Organization, producers of the MISS UNIVERSE®, MISS USA® and MISS TEEN USA® competitions, is a Donald J. Trump and NBC Universal partnership. Utilizing its global grass roots infrastructure, the Miss Universe Organization is committed to increasing HIV/AIDS awareness by focusing on women's health and reproductive issues. By forging relationships with organizations committed to research and education such as the Latino Commission on AIDS, Global Health Council and God's Love We Deliver, Miss Universe is armed to impact women today.
Wednesday, May 23, 2007
We are Champion...!
Sunday, May 20, 2007
Love is Pain
Sunday, May 13, 2007
Subscribe to:
Posts (Atom)