Thursday, May 29, 2008

ျခေသၤ့လုိလိုငါးလိုလုိ မွတ္တမ္း...

အဲဒီေန႔က ေဖေဖၚ၀ါရီ ၉ ရက္....

ရင္ဘတ္မွာ ငံုဖူးေနတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြနဲ႔ေပါ့....
ေနာက္တေန႔က စၿပီး....
မနက္ခင္းေတြကို သတင္းစာေတြနဲ႔စဖြင့္တယ္...
လက္ေတြကို အင္တာနက္နဲ႔ ခ်ိတ္ထားတယ္...
ငါ့ရာဇ၀င္ကုိယ္ပြားေတြ ေလေျပထဲေျပးလႊားညွဳိ႕ငင္....
လမ္းေလွ်ာက္လာပါဆုိတဲ့ ဖိတ္ေခၚမႈေတြထဲ ေပ်ာ္၀င္စီးေမ်ာ...
ႏုိင္ငံျခားသားမလုိပါဆုိတဲ့ စကားေတြမွာပဲ အားအင္ခ်ိနဲ႔....
ႏုိင္ငံသားခြဲျခားခံရျခင္းထဲ အံသြားေတြ တြန္႔ေၾက...
ေအာ္...အမိေျမမွာ ျမက္ႏုေတြမရွိေတာ့...
ေရၾကည္ရာေလး ရွာရေသးတာေပါ့ေနာ္...
ရွာေလရွာေလ....ရွာေလရွာေလ....
အေပါင္းအသင္းတခ်ဳိ႕လည္း ျပည္ေတာ္ျပန္...
အေပါင္းအသင္းတခ်ဳိ႕လည္း ထပ္ေရာက္လာ...
ေလယာဥ္သံုးစီးစာ ေရႊေတြလည္း ေနစဥ္ေရာက္ရွိ...
အင္တာဗ်ဴးေတြအတြက္ အီးကဒ္ေတြလဲ ပြန္းပဲခဲ့ၿပီ...
အဆင့္အတန္းျမင့္ရွင္းသန္႔ျခင္းေတြအတြက္ အိတ္ကပ္ေတြလဲ ျပားခဲ့ၿပီ...
မိုးေကာင္းခ်ိန္တခ်ိဳ႕မွာ တပတ္စာအျပည့္ ေတြ႕ဆံုျခင္းေတြ....
မိုးနည္းခ်ိန္တခ်ဳိ႕မွာ လက္ကိုင္ဖုန္းေတာင္ အသံမျမည္ရွာ...
ရင္ဘတ္ျခင္း သံုးႀကိမ္ေျမာက္ေတြ႕ဆံုျခင္းမွာ အနီေရာင္စာအုပ္ေလး သတ္တမ္းကုန္ရွာ...
အသက္သြင္းရာကာလမွာ ေရြးေကာက္ပြဲေတြက်င္းပ...
ဒီလုိနဲ႔... ေမွ်ာ္စင္ညီေနာင္ဆီ ခဏတာသြားေရာက္ခိုနား....
ျပန္လာၿပီး အသက္သြင္းခ်ိန္....အခြန္ေဆာင္က ထုႏွိပ္႐ိုက္ႏွက္...
အဲ... အက္စပတ္တင္ရာကာလ ခ်က္ခ်င္းသိရေပမယ့္ အေျဖကမလွ...
ရီဂ်က္တဲ့... ေျပးရလႊားရ... ေတာင္းပန္စာတင္ရ...
ဒီလိုနဲ႔.... တံဆိပ္တုံးတစ္ခုရဲ႕ ေန၀င္ခ်ိန္မွာ...
ငါဟာ ျပည္ေတာ္ျပန္ရရွာေပါ့...

အဲဒီေန႔က ေမလ ၃၀......

Tuesday, May 27, 2008

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ မေလးရွား.....

ညီအစ္ကုိႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္

ဒီေကာင္မေလးေတာ့ ႀကိဳက္သား
ေတာင္ေပၚမွာ

ေမာသြားပီ
မေလးရွားက ျမန္မာသံ႐ုံးေရွ႕မွာ..

မေလးၿမိဳ႕ထဲတေနရာ...
မေလးဘူတာ႐ုံမွာ..
ကၽြန္ေတာ့အိမ္ရွင္

triangle


ျပန္လည္ျပင္ဆင္ရဦးမယ္.....

ခ်စ္ရပါေသာ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြအေပါင္းတို႔ေရ...
ကုိယ္သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ အားလည္းနာတယ္...ခင္လည္းခင္တယ္..
ကၽြန္ေတာ္အတြက္ ၀ိုင္းဆုေတာင္းေပးၾကတယ္....၀ုိင္းအားေပးၾကတယ္....
ရင္ထဲမွာ တကယ္ပဲ ၾကည္ႏူးတယ္ဗ်ာ....
အဲဒီေက်းဇူးေတြေၾကာင့္ပဲ..ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္ေလး တစ္ခုရတယ္...
အရမ္းေပ်ာ္လိုက္တာ....
ဒီၾကားထဲ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏုိင္ငံႀကီးမွာ မုန္တုိင္းဒဏ္ခံရေတာ့....
စိတ္လည္းမေကာင္းသလုိ...တဖက္ကလည္း ကူညီခြင့္ရပီဆုိပီး ေျပာလိုက္တာ....
ေပ်ာ္လို႔မွ မၾကာေသးဘူး....
ကၽြန္ေတာ့္ အက္စ္ပတ္က ရီဂ်တ္တ့ဲ....
သိတယ္ဟုတ္...အက္စ္ပတ္ဆုိတာ...အလုပ္လုပ္ရင္ဗ်ာ....ၾကာၾကာေနလုိ႔ရေအာင္ ကဒ္ေတြထုတ္ေပးမယ္...
လစာေပၚမူတည္ၿပီး...အက္စ္ပတ္....ဒဗလ်ဴပီ...အီးပီဆုိပီးခြဲတာ...
WP = work permit (basic pay below S$ 1000)
S pass = special pass (basic pay S$1800)
EP = (basic pay S$2000)
အဲလုိေလး ခြဲထားတာ....
ဒီၾကားထဲဗ်ာ... ပတ္စပို႔သက္တမ္းမေလာက္လို႔....တုိးရေသးတယ္..
တုိးမယ္ၾကံေတာ့ မဲေပးတာႀကီး ၀င္လာလို႔ သံ႐ုံးက ပိတ္....
စေတးက မက်န္ေတာ့..မေလးကုိေျပး....
မေလးမွာ တုိးဖို႔ၾကံ... မရ
စလံုးျပန္ေရာက္ေတာ့ တုိး... အခြန္ပါေဆာင္လိုက္ရေသး...
သံ႐ုံးေတြကဗ်ာ...တကယ့္ ျပည္သူ႔ခ်ည္ပတ္ေတြ....
ကၽြန္ေတာ္ဆုိလည္း အလုပ္မွ မလုပ္ရေသးဘူး... အခြန္ကေဆာင္ရေသး...
၅၀၀ ေလာက္ထြက္သြားတယ္....
ပိုက္ဆံက မ၀င္ေသးဘူး... အရင္ထြက္ေနပီ...
ဒါနဲ႔ အက္စ္ပတ္က ရီဂ်က္..... သံုးပတ္ေစာင့္ရမယ္...
အဲဒီမွာ တစ္ခုေျပာရဦးမယ္ဗ်....
အေ၀းသင္ဘြဲ႕ေတြက နဲနဲဂဂ်ီဂေဂ်ာင္ႏုိင္တယ္ဗ်..
ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲဒါနဲ႔ပဲ ခံရတာ.. သူမ်ားေတြမွာ ေလ်ာေလ်ာရွဴရွဴ...
စေတးက မက်န္... သက္တမ္းက ထပ္တုိးလို႔မရနဲ႔....
ေနာက္ဆံုးမွာ.... အမိျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ကုိ ျပန္လည္၀င္ေရာက္ခုိနားရဦးမွာေပါ့....
ျပန္ၿပီးေတာ့ ေစာင့္ရဦးမွာပဲ.....
ပီးေတာ့လည္း လိုေနတာေလးေတြ ျပန္ျပင္ဆင္ရဦးမယ္....
စလံုးမွာက autoCAD ပုိင္ရင္ အလုပ္ေပါတယ္ဗ်....
ပီးေတာ့ accountant ကုိ ACCA ေလာက္ဆုိလဲေပါတယ္ဗ်...
သတင္းစာမွာ တစ္ရြက္စာေလာက္ကုိ အလုပ္ေခၚတာ...
ေနာက္ပီး... အင္ဂ်င္နီယာ...... အလုပ္ေပါတာ....
ကၽြန္ေတာ့္မွာ နဲနဲကြဳိင္တယ္....
ကၽြန္ေတာ္က သခ်ၤာနဲ႔ေက်ာင္းကုိ အေ၀းသင္နဲ႔ဘြဲ႕ရတယ္...
အလုပ္ကေတာ့ ဂရက္ဖစ္ဒီဇုိင္းနာ...
photoshop, pageMaker အားကုိးတာ...
ဒီေရာက္ေတာ့ illustrator, inDesign တဲ့... နဲနဲေလးကြဳိင္သြားတယ္...
ပီးေတာ့ Mac ေတြအသံုးမ်ားတာ....
ေနာက္ထပ္ 3Dmax ရရင္လည္း ပုိေကာင္းတယ္....
FreeHand ... အဲဒါေတြ အသံုးမ်ားတယ္..
ဒီမွာကေတာ့ဗ်ာ...ဒီဇုိင္းေတြက တကယ့္အႀကီးႀကီးေတြပဲ...လုပ္ၾကတယ္...
အုိေကေလ....
အဲ..ပီးေတာ့ madrian လည္း ေျပာတတ္ဖုိ႔လုိတယ္ဗ်...
အဲဒါရရင္ေတာ့ ပုိအခြင့္အေရးမ်ားတယ္ဗ်.... အနည္းဆံုးေတာ့ဗ်ာ...
ကုိယ္ေရွ႕မွာထားပီး...သူတို႔ ကုိယ့္အတင္း တုတ္လုိ႔မရေတာ့ဘူးေပါ့....
အိုေက...
ဒါကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အေတြ႕အၾကံဳကုိ ျပန္ေ၀မွ်တာ..
ႏုိင္ငံျခားေလး ထြက္ေတာ့မယ္ဆုိ .... ျပင္ရမွာေတြမ်ားမွမ်ား...
အဓိက အီးေလးေကာင္းရမယ္....
ဟုတ္တယ္ဟုတ္......
ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ျပန္ၿပီးေတာ့ ေစာင့္ရဦးမယ္...
ျပန္ၿပီးေတာ့ ျပင္ဆင္လုိက္ဦးမယ္....
ျပန္ၿပီးေတာ့ ႀကိဳးစားလိုက္ဦးမယ္...
အားလံုးကုိ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ... ဆုေတာင္းေပးၾကပါဦး..
သူငယ္ခ်င္းေတြပဲ.. အခ်င္းခ်င္း ဘယ္လုိမွ ကူညီမေပးႏုိင္ရင္ေတာင္ ဆုေတာ့ေတာင္ေတာင္းေပးႏုိင္တာပဲ...
ရန္ကုန္ေရာက္ရင္ ဒီလုိ အင္တာနက္မွ ေကာင္းေကာင္း သံုးႏုိင္ပါ့မလားပဲ..
ေမ ၃၀ မွာ ျပန္ရမယ္
စေရာက္တာက ေဖေဖၚ၀ါရီ ၉....
အင္း.... ေတာ္ေတာ္ေလးေတာ့ ေနလုိက္ရသား....
ဒီႏွစ္မွ ေရႊေတြကလည္း လွိမ့္၀င္လိုက္ၾကတာ....
တစ္ေန႕ေလယာဥ္သံုးစီး အျပည့္ဆုိပဲ....
အိုေကေလ....
သိသြားပီပဲ...
ျပန္လည္ခုိနားရဦးမယ္...
ျပန္လည္ျပင္ဆင္ရဦးမယ္....
ျပန္လည္အားေမြးရဦးမယ္...
ျပန္လည္ႀကိဳးစားရဦးမယ္...
ျပန္လည္ကူညီလိုက္ဦးမယ္.... တက္ႏုိင္သေလာက္....
ျပန္လည္တုိက္ပြဲ၀င္ရမယ္... ျခင္ရယ္...မီးရယ္....
ျပန္လည္လႈပ္ရွားလိုက္ဦးမယ္....
အိုေက...
ေက်းဇူးေသလုေအာင္တင္ပါတယ္ဗ်ာ....

ရင္တုန္ျခင္း...

သူမ်ားေတြဘေလာ့မွာ ႏုိင္ငံေလးေတြေတြ႕ေတာ့ ကုိယ္လည္းတင္ခ်င္သား...
ဒါေပမယ့္ နဲနဲေၾကာက္တယ္ဗ်ာ...
တင္ၿပီးမွ ဘလန္႔ႀကီးျဖစ္ေနရင္ ခ်က္ခ်ရာႀကီး....
စဥ္းစားေနတာ...ခ်ိန္ေနတာ...ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားတယ္...
မေန႔ကမွ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဆုိပီးတင္လိုက္တာ...
ငွီးငွီး... ရင္တုန္လုိက္တာ...
တက္မွ တက္လာပါ့မလားလို႔.....
ဒါနဲ႔ ေတြ႕ရာသူငယ္ခ်င္းေတြကုိ ဘေလာ့ကုိ အတင္းလိုက္ဖိတ္လိုက္တယ္...
ကုိယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း ခ်စ္ဖုိ႔ေကာင္းၾကပါတယ္...
လာလည္ေပးၾကတယ္.... ႏုိင္ငံေတာ့ မနည္းစံုသား...
ငွီးငွီး... အခုမွ ရင္ထဲက အျပားႀကီးက်သြားေတာ့တယ္...အဲ..အလံုးပါ...
မသိဘူး.... ကမာႀကီးလည္း ျပားသြားပီဆုိေတာ့...ငါ့ရင္ဘတ္ထဲလည္း အျပားႀကီးတစ္ေနသလိုပဲ...ငွဲငွဲ..
အုိေက... ေက်းဇူးတင္တယ္ဗ်ာ...
ကၽြန္ေတာ္ ဘေလာ့ညီအစ္ကုိေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ ခ်စ္ရပါေသာ သူငယ္ခ်င္းေတြေရ...
သုိင္းခယူ....မီလွ်ံ...ဘီလွ်ံ...ၾတီလွ်ံ...

ေ၀မွ်ျခင္း

အီးေမးက ရတာေလး ျပန္ေ၀မွ်တာပါ...

ေဘာလံုးစကား

ျပတ္ေအာင္လိုက္....

ေဘာလံုးကန္ရင္ေလ...
ကုိယ္ဆီကထြက္သြားတဲ့ေဘာလံုး...
ကုိယ့္ေၾကာင့္ပ်က္သြားတဲ့ ေဘာလံုးကို ပ်က္ေအာင္လိုက္ဖုိ႔လိုတယ္...
ဒါမွလည္း တျခားလူေတြ အလုပ္မ႐ႈပ္ရမွာ...
ကုိယ္ဆီက ေဘာလံုးထြက္မသြားေအာင္.... ပ်က္မသြားေအာင္ ႀကိဳးစားဖို႔လိုတယ္...
ကုိယ္ဆီက ထြက္သြားတဲ့ ေဘာလံုးကုိ ကုိယ္က ပ်က္ေအာင္မလိုက္ရင္...
တျခားလူက ကုိယ္ေနရာမွာ ၀င္လိုက္ရရင္ ပုိပင္ပန္းပီး လစ္ဟင္းမႈေတြ ျဖစ္သြားတယ္ေလ...

ဒီလိုပဲ ဘ၀မွာလည္း ျပတ္ေအာင္လိုက္ဖို႔အေရးႀကီးတယ္....
အလုပ္တစ္ခုကို လုပ္မိၿပီဆုိ...ၿပီးျပတ္ေအာင္လုပ္ဖို႔ အေရးႀကီးတယ္....
ရည္မွန္းခ်က္တစ္ခုကို ထားမိၿပီဆုိရင္လည္း ေရာက္ေအာင္ကို သြားရမယ္...
ဘယ္လုိေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္... အဆံုးထိေအာင္ လုပ္ရမယ္...
ငုတ္မိသဲကုိင္...တက္ႏုိင္ဖ်ားေရာက္ ဆိုသလိုေပါ့....
မလုပ္ခင္ ေသခ်ာစဥ္းစား... လုပ္မိၿပီဆုိ ျဖစ္ေအာင္လုပ္...
ေနာင္တဆုိတာေတြ ျဖစ္မလာေစရေအာင္...
တခါတေလ... ဘ၀မွာ တိုးလိုးတန္းလန္းေတြက အမ်ားႀကီး က်န္ခဲ့ရတယ္...
တခ်ဳိ႕ကိစေတြမွာ ကုိယ္အတြက္ပဲ တိုးလိုးတန္းလန္းျဖစ္ေပမယ့္...
တခါတေလမွာ တျခားသူေတြအတြက္ပါ တုိးလိုးတန္းလန္းျဖစ္ေစမိတယ္...
တခါတေလ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ေပးၿပီးမွ ျဖစ္ေအာင္ မျဖည့္စြမ္းႏုိင္တာမ်ဳိး...
တခါတေလ ကတိေတြေပးၿပီးမွ မတည္တာမ်ဳိး.....
အဲလို....အဲလို....ေတြျဖစ္သြားရင္ ကုိယ္လည္း တန္ဖုိးမဲ့သြားမယ္ေလ...
ဒီေတာ့ ဘ၀မွာ ျပတ္ေအာင္လုပ္ၾကပါစို႔ရယ္....

Friday, May 23, 2008

မေလးရွားသြား...ေတာလား

မေလးရွားသြားရမယ္ဆုိေတာ့....
ရင္ေတာ့ခုန္သား....
တခါမွလည္း မေရာက္ဖူးဘူး....
တေယာက္တည္းသြားရမွာ...
ဘုရားေက်ာင္းကေတာ့ စီစဥ္ေပးပါတယ္...
ဟုိမွာ ေနဖုိ႔စားဖုိ႔.....
အဲ...သြားရမယ္ညေနက်ေတာ့...
မေလးရွားဗီဇာသြားယူတယ္....
ၾကာလိုက္တာ....
ရထားက ၉နာရီထြက္မွာ....ဗီဇာက ၈း၃၀ ေက်ာ္ေက်ာ္မွေရာက္တယ္...
ဘူတာကုိ လိုက္ေတာ့ ကုိယ္လည္း ဘူတာေရာက္...ရထားကလည္း ဘူေဘာ္ေအာ္ပီး ထြက္သြားေရာ...
ဒါနဲ႔ ကားဂိတ္ကုိ ေျပးရျပန္ေရာ...
ဟုိေရာက္ေတာ့ တန္းစီတဲ့လူေတြက အရွည္ႀကီးရယ္....
မျဖစ္ဘူး...တက္စီနဲ႔ ေျပးရမယ္...တက္စီကလည္း ရွားပီး သြားမယ္လူကမ်ားေနတယ္...
တက္စီစတန္း မွာ ေစာင့္တယ္...ဒီမွာက တက္စီငွားတာေတာင္ စတန္းနဲ႔ဘာနဲ႔... တန္းစီပဲ...
တဖက္ကလည္း ဘုရားေက်ာင္းက လူေတြဆီဆက္ေတာ့
သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က သ႔ူမွာ မေလးဗီဇာရွိေသးတယ္...သူလိုက္ပို႔မယ္တဲ့...
သူကလည္း ေလဆိပ္ဘက္ကေန သူအိမ္ကုိ ပက္စပုိ႔စာအုပ္ျပန္ယူ....
ပီးေတာ့ ခ်က္ပြဳိင့္ကုိ ေျပး...ဟုိကေနေစာင့္ေန....
ကုိယ္ကလည္း ဒီမွာ တက္စီက ၾကာေနေတာ့ အြန္ေကာေခၚလိုက္တယ္...
အြန္ေကာ ဆုိတာ တက္စီကုိ ဖုန္းဆက္ေခၚတာ.... ပုိက္ဆံေတာ့ ပိုေပးရတာေပါ့ဗ်ာ....
တက္စီရေတာ့...ခ်က္ပြဳိင့္ကို တန္းေျပး...သူငယ္ခ်င္းကလည္းေစာင့္ေန...
အခ်ိန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့...၁၀း၃၀ ေနပီ....
ဗီဇာကလည္း ေနာက္ဆံုးရက္ျဖစ္ေနပီေလ...အခ်ိန္ကုိ လုေနရတယ္...
အဲ... immagration က်ေတာ့မယ္ .... အရစ္ခံရပါေလေရာ...
သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ အေရွ႕က သြားႏွင့္ပီ.... ဟုိဘက္ထိပ္ကေန ေစာင့္ေနတာေပါ့...
ကၽြန္ေတာ္မွာေတာ့ ႐ုံးခန္းထဲ၀င္ပီး officer နဲ႔၀င္ေတြ႕ရတယ္...
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ duty change တဲ့အခ်ိန္ျဖစ္ေနတယ္...
မေလးဘက္ကုိ ေပးမ၀င္ေတာ့ဘူးလုပ္ေနတာ...သူငယ္ခ်င္းကုိ လွမ္းေခၚပီး ေျပာခိုင္းေတာ့မွ ဗီဇာရတယ္...
ဒါနဲ႔ မေလးဘက္ကို ကားငွားပီးေျပးရပါေလေရာ....
ဟုိေရာက္ေတာ့ ကားတစ္စီးကထြက္ခါနီးပီ...
သူတို႔လည္း ျမန္မာႏုိင္ငံနဲ႔မထူးဘူး...ကားဆုိက္တယ္ဆုိတာနဲ႔ လူက ေျပးလာပီး လက္မွတ္ေရာင္းေတာ့တာပဲ...
ဒါနဲ႔ ကားေပၚအျမန္တက္.... နာရီက ၁၂း၃၀ ေနပီ...
သူငယ္ခ်င္းကလည္း ျပန္ေျပးသြားေတာ့တယ္...သူလည္း အလုပ္တက္ရမွာကုိး...
ဒါနဲ႔ပဲ ကားေပၚမွာ ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔နဲ႔ပဲ စီးသြားလိုက္တာ ဟိုေရာက္ေကာ ဆုိပါေတာ့...
ကားရပ္ေတာ့ ခပ္တည္တည္ဆင္းပီး ဖုန္းဆက္ဖို႔ လိုက္ရွာတယ္...
အေၾကြေစ့ဖုန္းတုိင္ေလးေတြ႕ေတာ့ ဖုန္းလွမ္းဆက္တယ္...ဟုိဘက္က မကိုင္ဘူး...
နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၄း၃၀ ပဲရွိေသးတာ....
ဒါနဲ႔ အေအးဘူးေလး ၀ယ္ေသာက္ပီး ထပ္ဆပ္ေတာ့ ဟုိဘက္က လာေခၚတယ္....
အင္း....အလံုးတစ္လံုးေတာ့က်သြားပီ....
လာေခၚတဲ့ ဖားထီကလည္း သေဘာေကာင္းပါတယ္....
သူက မနက္ ၇း၀၀ နာရီဆီ အလုပ္သြားပီ...ညဆို ၆ နာရီေလာက္မွ ျပန္လာတာ...
သူက ေျပာတယ္...ဒီမွာေသာ့...အခုမင္းက အိမ္ရွင္ျဖစ္သြားပီ...
မင္းဟာမင္းရွာစား...ေတြ႕တာခ်က္ပီးစား....မခ်က္တက္ရင္ေတာ့ မစားနဲ႔တဲ့...
ေအး...ခ်က္တက္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ ငါ့အတြက္လည္း ခ်က္ေပးဦးတဲ့...
ငါက မင္းတို႔ခ်က္ေကၽြးမွာ စားရမွာတဲ့....
အဲဒီလို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပဲ....

ကၽြန္ေတာ္ေရာက္သြားတာ ေသာၾကာ...
စေနေန႔က်ေတာ့ လူငယ္ေတြ သူ႔အိမ္မွာ လာအိပ္ၾကတယ္...
ဒီလိုပဲ မေလးမွာ အလုပ္လာလုပ္တဲ့လူငယ္ေလးေတြ...
ရွိတာေတြ ေမႊေႏွာက္ရွာစားၾက....
မနက္က်ေတာ့ သူ႔ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ကို ေတာင္ေပၚလိုက္ပို႔ခိုင္းတယ္....
ေအးေပါ့...လိုက္သြားတယ္...
မေလးမွာေတာ့ နံမည္ႀကီးပဲ....အေပၚမွာ ကစားကြင္းအစံုရွိတယ္....
ကားနဲ႔ေတာင္ေျခကုိသြား...ေတာင္ေျခကေန sky train နဲ႔ ေတာင္ေပၚတက္ရတယ္...
နဲနဲေနာေနာ အျမင့္မွမဟုတ္တာ...ေတာင္ထိပ္နားေရာက္ေတာ့ ျမဴေတြကုိ ပိတ္လို႕....












အျပင္မွာေတာ့ အရမ္းေအးတာပဲ... ေလေတြကလည္း ဟူးဟူးတုိက္လို႔...
အျပင္မွာ သိပ္မေနႏုိင္ဘူး.... ဓါတ္ပံုေလး အေျပးအလႊား႐ုိက္ၿပီး အထဲျပန္၀င္ေနရတယ္...
ကစားနည္းေတြကေတာ့ အစံုပဲ...
႐ုိလာကုိစတာ...ဆုိတာေတြ....
ဟုိးအျမင့္ႀကီးကေနမွာ ၀ုန္းဆုိ ဆြဲခ်ပီး... အေပၚပ်ံေခၚသြားတဲ့ ဟာေတြေရာ...
စပုိက္ဒါမန္း...လို႔ ေလထဲမွာ ခၽြမ္းထိုးေမွာက္ခံု ျပန္တဲ့ဟာေတြေရာ...
အားပါး...အမ်ားႀကီးပဲ....
ေဆာ့ခ်င္လိုက္တာ..... ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ပုိက္ဆံက မလဲရေသးဘူးျဖစ္ေနတာ...
ငါးဆယ္ေလာက္ပဲပါသြားတာ... ကိုယ့္ကို လိုက္ပို႔တဲ့ေကာင္ေလးေတြနဲ႔ကလည္း သိပ္မရင္းႏွီးေသးေတာ့ အပူမကပ္ရဲနဲ႔ ဘာမွကုိ မေဆာ့ျဖစ္လိုက္ပါဘူး....
အျပန္လက္မွတ္ကလည္း ေလးနာရီမွာဆိုေတာ့ ဒီလုိပဲ ေလွ်ာက္ၾကည့္ရတာေပါ့....

ဒီလိုနဲ႔ပဲ...အျပန္မွာက်ေတာ့....နံမည္ေက်ာ္ twin tower ကို သြားၾကည့္တယ္...
အဲဒီမွာေတာ့ KLCC ေခၚတာေပါ့....
အဲဒီမွာ ဓါတ္ပံု႐ုိက္ပီးေတာ့ အျပန္မွာက်ေတာ့ လိုင္းကားစီးပီးျပန္တယ္...
လိုင္းကားကလည္း ျမန္မာႏုိင္ငံလိုပါပဲ....
စပယ္ယာက ပိုက္ဆံလာေကာက္ပီး လက္မွတ္ေလးေပးတယ္..
လက္မွတ္စစ္က ေနာက္ကေန လက္မွတ္လိုက္စစ္တယ္...
ကားကလည္း ၾကာသလားမေမးနဲ႔....
မေလးမွာက ကားေတြ တအားေပါတာ...
ကၽြန္ေတာ္သြားေနတဲ့အိမ္ကဦးေလးဆုိ တြင္ခံုမွာလုပ္တာေနာ္...ကား၀ယ္စီးႏုိင္တယ္...
အဲဒီေတာ့ ကားေတြကမ်ားပီး လမ္းေတြက က်ပ္ေနတယ္....
ဆုိင္ကယ္ေတြေရာ ... လူေတြေရာ ...
လမ္းကူးေတာ့လည္း ကူးခ်င္တဲ့ေနရာက ကူးၾကတာပဲ....
ဒီလုိနဲ႔ပဲ ... အိမ္ျပန္ေရာက္လာေရာ ဆုိပါေတာ့....

ဒီလိုနဲ႔ပဲ...တေန႔တေန႔ စားလိုက္...အိပ္လိုက္.....
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အဲဒီမွာလည္း အစ္ကုိတစ္ေယာက္က ခဏလာေနတယ္...
အလုပ္တစ္ခုကေန ထြက္ပီး ေနာက္တစ္ခုကို အရွာမွာ ခဏလာနားေနတယ္...
သူက ခ်က္တတ္ျပဳတ္တတ္တယ္... ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ၾကက္သြန္လီွး ဘာလွီးေပါ့...
အတူတူပဲ.. ေအာက္ဆင္း ၀ယ္က်.... ခ်က္စားၾကေပါ့...
တီဗြီလိုင္းေလးကလည္း ရွိေနေတာ့ ဟန္က်တာေပါ့...
သူတို႔ဆီက တီဗြီလိုင္းက ေတာ္ေတာ္စံုတာဗ်...
အားကစားဆုိ.... ESPN, StarSport, EURO sport, Golf Channel ေလးငါးလိုင္းေလာက္ တန္းစီ...
သတင္းဆုိလည္း... BBC, CNN, Aljazeera တန္းစီလို႔
Discovery, National Gerographic, Animal Planet လိုင္းေလးက တန္းစီလို႔
ေတာ္ေတာ္စံုတာဗ်...
ဒီကေကာင္ကလည္း ဒါမ်ဳိးသိပ္ႀကိဳက္ဆုိေတာ့ ဟန္ကုိ က်လို႔...
ညဆုိရင္ ၁နာရီ၂နာရီေလာက္ထိ ၾကည့္...
မနက္ဆုိ ၁၀နာရီေလာက္မွ ထၿပီး... ထမင္းခ်က္....ထမင္းစား...
ေန႔ခင္း က်ေတာ့လည္း ျပန္အိပ္လိုက္နဲ႕.... ဟုတ္ေနတာပဲ
အျပင္လည္း သိပ္မထြက္ရဲဘူးဗ်... နံမည္ႀကီးဆုိေတာ့ေလ...
ေအာက္နားမွာ အင္တာနက္ဆုိင္ရွိတာေတာင္ တစ္ရက္ပဲ သြားျဖစ္တယ္....


အဲဒီမွာေနရင္းနဲ႔ ပက္စပို႔သက္တမ္းေလးတုိးလို႔ရမလားလို႔ .... သံ႐ုံးသြားၾကည့္တယ္...
အဲ....ေျပာရဦးမယ္...
ကၽြန္ေတာ့္က ေသာၾကာေနေရာက္ပီး စေနေန႔က်ေတာ့ သံ႐ုံးမွာ ဆႏ
ျပၾကတယ္တဲ့...

တုိင္းရင္းသားေပါင္းစံုပဲ ဆုိပဲ...

ခ်င္းေတြက အမ်ားဆံုးပဲတဲ့...လူက သံုးေလးေထာင္ေလာက္ရွိတယ္တဲ့....

သံ႐ံုးသြားမယ္ဆုိေတာ့ ... အိမ္က အစ္ကို ႀကီးက ... မင္းသြားခ်င္လဲ သြားၾကည့္ေပါ့ကြာတဲ့...

ရမယ္ေတာ့ မထင္ဘူးတဲ့.... ဒါနဲ႔ပဲ သံ႐ုံးသြားေရာဆုိပါေတာ့...

ဟုိေရာက္ေတာ့ ေဖါင္ေလးယူတယ္... ျဖည့္မယ္ဆုိေတာ့ အဲဒီမွာက အဂၤလိပ္လိုနဲ႔ ဗမာလိုႏွစ္မ်ဳိးေရးထားတာေကာ.... ေမးၾကည့္လိုက္မိေတာ့ ဘာေျပာလဲသိလား...

မင္းက ျမန္မာလူမ်ဳိးမဟုတ္လား...ျမန္မာလိုျဖည့္ေပါ့တဲ့....

နဲနဲေတာ့ ဖုသြားတယ္..... အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေဘးနားက ေကာင္တာက အသံထြက္လာတယ္...

တ႐ုတ္မတစ္ေယာက္က ေကာင္တာတစ္ခုမွာ ေငြသြင္းပီးတဲ့ စလစ္ကေလး သြားျပတာ...

ေကာင္တာက ေအာ္ထုတ္တယ္... ဒါေတြ ဘာလုပ္ရေအာင္လဲတဲ့...

သူ႔ေကာင္တာမဟုတ္ဘူးဆုိရင္လည္း မဟုတ္ဘူးေပါ့... ဒီေကာင္တာမဟုတ္ဘူး.... ဟုိဘက္ေကာင္တာ သြားပါဆုိပီးတဲ့ကိစကုိ.... အဲဒီမွာက သက္တမ္းတုိးခ်င္ရင္ သံ႐ုံးသြား ေဖါင္ျဖည့္ပီး...အခြန္ေဆာင္ဖို႔လိုရင္ ဘဏ္ကုိ ေျပး... အခြန္ေဆာင္... စလစ္ကို ျပန္လာျပ....

ဒါနဲ႔ေဖါင္ျဖည့္ပီးတင္လုိက္ေတာ့... အလည္ဆုိရင္ မတုိးေပးဘူးတဲ့... အလုပ္နဲ႔ေက်ာင္းသမားပဲ တုိးေပးတယ္တဲ့... အျပင္ျပန္ထြက္လာပီးေတာ့ သံ႐ုံးေရွ႕မွာ ဓါတ္ပံုေလးဘာေလး႐ုိက္ေနတုန္း...

ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္က ေရာက္လာပီး... အဲဒီအစ္ကုိႀကီးကို အင္တာဗ်ဴးတယ္....

အခြန္ကိစေတြေပါ့.... သေဘာက်ရဲ႕လားေပါ့....ဘာညာေပါ့... အဲဒီအစ္ကုိႀကီးကလည္း ျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္...

ဒီလုိနဲ႔ပဲ ငါးရက္ေလာက္ေနပီးေတာ့ ျပန္မယ္ဆုိပီး ရထားလက္မွတ္သြား၀ယ္တယ္...

ကားနဲ႔က ၅နာရီေလာက္ပဲ ၾကာတဲ့ခရီးကို ....

ရထားနဲ႔ဆုိ ၁၀နာရီေလာက္ၾကားတယ္....

ဒါေပမယ့္ ကားက နဲနဲအဆင့္မ်ားတယ္... ရထားကတန္းေရာက္တယ္ေလ...

ရထားခက စင္ကာပူနဲ႔ အတူတူပဲ.... ၃၀...ဒါေပမယ့္ တန္ဖုိးက ႏွစ္ဆကြာတယ္...

ေငြလဲႏႈန္းက ၂.၃၃ ရွိတယ္.... ည ၉နာရီရထားလက္မွတ္ ၀ယ္လိုက္တယ္....

ညက်ေတာ့ အိမ္က အတီးက လိုက္ပိ႔ုတယ္...

ရထားကလည္း အဲယားကြန္းအျပည့္ပဲ.... အစကေတာ့ နဲနဲပူေသးတာ....

ေဘးနားမွာ ဘယ္လိုမေလးေကာင္ေတြလာပီး ငါဘယ္လိုမ်ား ဆက္ဆံရမလဲေပါ့...

ဒါေပမယ့္...ေဘးနားမွာ က်တဲ့တစ္ေယာက္က သူ႔သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ အျခားတြဲမွာ သြားထုိင္တယ္...

ၾကားရက္မို႔လို႔ထင္တယ္ လူသိပ္မမ်ားဘူး..... ႏွစ္ခံုကို တေယာက္ပဲ ထုိင္လာရတယ္...

အျပန္မွာလဲ...Immagration ျဖစ္ေတာ့ officer နဲ႔ေတြ႕ရျပန္ေရာ....

ဒါေပမယ့္ ေအးေဆးပါပဲ.... ရထားမွာ white card ျဖည့္ရတယ္ဗ်....

အဲဒီမွာ stay date ဘယ္လို႔ျဖည့္ရမွန္းမသိတာနဲ႔ 30 days ေရးလိုက္မိတယ္...

အသြားမွာ ေလယာဥ္လက္မွတ္ကို ျဖတ္သြားရတာကုိး.... ေလယာဥ္လက္မွတ္က ေမ ၃၀ ဆုိပီးျဖည့္ထားတာ.... stay ကိုလည္း ေမ ၃၀ အထိပဲေပးမယ္....

မေလးက ည ၉း၀၀နာရီ ထြက္လာတဲ့ ရထားက စင္ကာပူကုိ မနက္ ၈း၃၀ ေရာက္ရမွာ ၉း၃၀ ေလာက္မွာေရာက္တယ္....

ဒီဘက္ကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဘူတာက ထြက္.... လိုင္းကားရွာစီးပီး... အိမ္ျပန္လာတယ္ ဆုိပါေတာ့ဗ်ာ....

Tuesday, May 20, 2008

ေဘာလံုးစကား (၃)

Opening......

ေဘာလံုးကန္ရင္ opening ဖြင့္ဖို႔က အရမ္းအေရးႀကီးတယ္...
ဒါမွလည္း ေနရာလြတ္ေတြ ေပၚလာမယ္... အခ်ိတ္အဆက္လုပ္ဖို႔လြယ္မယ္...
ပီးေတာ့ လူလည္း သက္သာတယ္ေလ...

ဒီလိုပဲ ဘ၀မွာလည္း opening ဖြင့္ဖုိ႔က အရမ္းအေရးႀကီးတယ္...
အသိေတြကုိ ဖြင့္ထားရမယ္...
ခံစားခ်က္ကုိ ဖြင့္ထားရမယ္...
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြကုိ ဖြင့္ထားရမယ္...
ပြင့္လင္းရမယ္...႐ုိးသားရမယ္...
တခါတေလ.. ကုိယ္စိတ္ကို ပိတ္ထားမိတဲ့အခါမ်ဳိးမွာ ဘယ္လို႔မွ ေနေပ်ာ္မွာမဟုတ္ဘူး...
ကုိယ္အတၱထဲမွာပဲ ကုိယ္ေလွာင္ပိတ္မိေနတဲ့အခါမ်ဳိးမွာ ဘယ္သူကုိမွ တန္ဖုိးမထားေတာ့ဘူး...မယံုၾကည္ေတာ့ဘူး... အထင္မႀကီးေတာ့ဘူး....
ကုိယ္အျမင္တခုထဲမွာပဲ ... ပိတ္မိေနရင္...သူ႔ဘက္ကုိ ထည့္မတြက္မိဘူး...
ကုိယ္ဘက္က မွန္တယ္ထင္တာနဲ႔ပဲ ေလွ်ာက္လုပ္မိေနရင္... သူတပါးကုိ ထိခိုက္သလို ကုိယ္ကုိကုိယ္လည္း ထိခိုက္တယ္...
ဒီေတာ့ စိတ္ကုိ ဖြင့္ထားရမယ္... ႐ုိးသားစြာ အသက္ရွင္ရမယ္...
ကုိယ္ေတာ့ ဒီလိုထင္တယ္...မင္းေကာ ဘယ္လိုထင္လဲ...
ဒီလိုမ်ဳိးေလး...စိတ္ထဲမွာ ဖြင့္ထားႏုိင္ရင္..အားလံုးအတြက္ အဆင္ေျပမယ္...

Wednesday, May 7, 2008

ခဏေပ်ာက္ေနမယ္

ခဏေလာက္ေပ်ာက္ေနမယ္ေနာ္..
တစ္ပတ္ေလာက္ေပါ့...
မေလးကို ခဏသြားရမွာ...
ဆုေတာင္းေပးၾကဦးေနာ္....
အလုပ္က ရေပမယ့္ အက္စပတ္ေလွ်ာက္ဖို႔ ပတ္စပုိ႔သက္တမ္းမေလာက္...
ပတ္စပို႔သက္တမ္းတိုးဖို႔ သံ႐ုံးကပိတ္...ဗီဇာကကုန္...
ဒီလိုဆုိေတာ့...မေလးခဏသြားမယ္...ျပန္လာမယ္...
အိုေက...
အလုပ္အတြက္ ဆုေတာင္းေပးၾကပါေနာ္...
အလုပ္ကေလးရရင္...သူမ်ားေတြကို ကူညီႏုိင္မွာေလ...
အခုေတာ့... ဆုေတာင္းေပး႐ုံပဲ တတ္ႏုိင္ေသးတယ္...
အိုေက..

နာဂစ္...တဲ့

ေဟ့....ဘယ္လုိလဲ...
ၾကားရၾကားရ...နား၀ကမသက္သာ....
အထိတ္ရယ္တလန္႔...
မုန္တုိင္းေတြ...ေမႊ
မမွန္တဲ့မီးက လံုးလံုးပ်က္..
ေရေတြလွ်ံလ်က္ကကုိ သံုးစရာေရမရွိ..ေသာက္စရာေရမရွိ...
အမိုးေတြက လန္...
ဆန္အိုးက ေဂါင္ဂင္သံေပး....
ကုန္ေစ်းႏႈန္းက မိုးေပၚမွာ...
ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ....
ဘယ္လိုကူၾကမလဲ...
တက္ႏုိင္သမွ် လုပ္ေပးၾကစို႔ရယ္...
တို႔ကေတာ့ ဒီကုိေရာက္ေနတယ္...
ကူညီခ်င္ေပမယ့္ ကုိယ္မွာလည္း ကုိယ္ဒုကၡနဲ႔ကုိယ္...
ဒီေတာ့ ဆုေတြပဲေတာင္း...
အဆင္သင့္ျဖစ္ေနတဲ့ ကူညီမႈေတြ အျမန္ဆံုးရပါေစ...
ေပ်ာက္သူေတြ ျပန္ေတြ႕လို႔....စိတ္ခ်မ္းေျမ႕ပါေစ...
ပ်က္တာေတြ အျမန္ဆံုးျပင္လို႔...ဘ၀င္လည္း ေအးႏုိင္ပါေစ...
ေအာ္...နာဂစ္...တဲ့
တခါျဖစ္တာနဲ႕ကုိ....က်န္ရစ္တဲ့ေ၀ဒနာ...
တယ္ မသက္သာပါလားေနာ္....

Tuesday, May 6, 2008

ေဘာလံုးစကား (၂)

Marking.....
ေဘာလံုးကစားတဲ့အခါမွာ marking က အရမ္းအေရးႀကီးတယ္...
ကုိယ့္လူကုိ marking ကပ္ထားႏုိင္ဖို႔က အေရးႀကီးတယ္...
တဖက္အသင္းက ဘယ္လူကေတာ့ ပြဲမွာအေရးပါလဲ...
အဲဒီလူကုိ အေသသာ marking လုပ္ထားလိုက္...
ဒီလိုမ်ဳိး မလႈပ္ႏုိင္ေအာင္ လုပ္ထားႏုိင္ပီဆုိ... ပြဲက ေအးေဆးျဖစ္သြားပီ...

ဒီလုိပဲ...ဘ၀မွာလည္း marking ကပ္ထားဖုိ႔က အေရးႀကီးတယ္...
မင္း ဘယ္လမ္းကုိ ေရြးမလဲ... အဲဒီလမ္းကို အပုိင္သာလုပ္.... ဒါဆုိ ေအးေဆးပဲ..
တခါတေလက်ေတာ့ ဘ၀မွာ ဘယ္လမ္းေရြးရမွန္း မသိျဖစ္တတ္တယ္...
ေရြးမိတဲ့လမ္းကုိလည္း ေသခ်ာမလုပ္ထားႏုိင္ရင္ ဒုကၡေရာက္ေရာ...
ဒီေတာ့ ဘယ္လမ္းကို ေရြးမလဲ... ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစား...
မင္းဟာ ဘာကုိ ၀ါသနာပါလဲ... တကယ္၀ါသနာပါတာလား...
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အရင္ေမး... ေအး ... ေသခ်ာပီဆုိရင္ေတာ့...
အဲဒီလမ္းကို ပုိင္ေအာင္သာ လုပ္ေပးေတာ့...
အဲဒီလမ္းကို ပုိင္ႏုိင္ပီ..ေသခ်ာပီ... ဘယ္ဘက္ကလာေမးေမး ... အုိေကဆုိရင္ေတာ့...
ဘ၀မွာ ေၾကာက္စရာ သိပ္မလိုေတာ့ဘူး....

"Step Up 2 The Streets" ဒီကားေလးလည္း ၾကည့္ေကာင္းမွာ...

ဟုိးဟုိး....ဗြီဒီယုိေလးေတြ တင္းလို႔ရပီ....ဒီကားေတြ ၾကည့္ခ်င္ေနတာ..