စံ-ဇာဏီဘုိက ......
ကၽြန္ေတာ္က အိမ္ေထာင္ဘက္ေရြးခ်ယ္ရာမွာ အခ်က္ (၃) ခ်က္နဲ႔ တုိင္းတယ္၊
(၁) sincere သူက ကုိယ့္ကုိ ပကတိ ရုိးသားျဖဴစင္စြာ ဆက္ဆံရဲ႕လားဆုိတာ ၾကည့္တယ္။
(၂) သူဟာ ကုိယ့္အေပၚမွာ sympathy ျဖစ္ရဲ႕လား၊ မွ်ေ၀ခံစားႏိုင္ရဲ႕လား။
(၃) Support ျဖစ္ရဲ႕လားေပါ့။ support ဆုိတာ ေငြေၾကးအကူအညီမဟုတ္ဘူး။ body and mind ကို support လုပ္ႏုိင္ရဲ႕လားေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ေနမေကာင္းရင္ သူေဘးက ျပဳစုမယ္။ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ဓါတ္က်ေနရင္ ေဘးက အားေပးမယ္..ဆုိတာမ်ဳိးေပါ့။
တစ္ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္ အဲဒီ (၃) မ်ဳိး အျပန္အလွန္ေပးႏုိင္မွ love လို႔ေခၚမယ္..။
ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ အဓိကရန္သူက...ကၽြန္ေတာ့္အတြင္းစိတ္ထဲက အပ်င္းပဲ။
အဲဒီလို ကၽြန္ေတာ့္ကုိယ္ကၽြန္ေတာ္ သိေနတဲ့အတြက္ အပ်င္းကုိ ၀ီရိယနဲ႔ ထိန္းရတယ္။ ၀ီရီယနဲ႔ တုိက္ခုိင္းရတယ္...၊
ကၽြန္ေတာ္ မနက္သံုးနာရီမွာ ႏႈိးစက္ေပးထားတယ္။ ပထမႏႈိးစက္ျမည္တဲ့အခ်ိန္မွ မထျဖစ္ရင္ သံုးမိနစ္ပဲ ျခားမယ္....ဒုတိယႏႈိးစက္က ျမည္လာလိမ့္မယ္...ဒါမွမထရင္...“ရွင္မထေသးဘူးလား၊ နားၿငီးလွၿပီ”ဆုိတဲ့ တတိယနဲ႔ ေနာက္ဆံုးႏႈိးစက္ ျမည္လာေရာ...။ ဒါဟာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ေန႔စဥ္အိပ္ရာထနည္းပဲ။ အိပ္ရာက ႏုိးတာနဲ႔ အလုပ္စလုပ္ၿပီ...။
ကုိယ့္လမ္းကို ေျဖာင့္ေျဖာင့္မွန္မွန္ ရုိးရုိးသားသားေလွ်ာက္......
ပြင့္ေနတဲ့တံခါးေတြထဲက ကုိယ္၀င္ရမယ့္တံခါးကုိ ေရြးခ်ယ္ႏုိင္ဖုိ႔ႀကိဳးစား....
လဲေနရင္ျပန္ထ...မွားေနရင္ ျပန္ျပင္....
ဘာေၾကာင့္ လဲသလဲ...မွားသလဲ...သင္ခန္းစာယူ...
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေန...
စိတ္ညစ္တယ္ဆုိၿပီး အခ်ိန္မျဖဳန္းနဲ႔....
ဒါဆုိရင္ ေအာင္ျမင္ေပ်ာ္ရႊင္ေသာ ဘ၀ကုိ ပုိင္ဆုိင္ဖုိ႔.. ရာခိုင္ႏႈန္းတစ္၀က္ေက်ာ္ေက်ာ္ ေသခ်ာၿပီ....
Monday, June 11, 2007
Tuesday, June 5, 2007
ၿမိဳ႕ျပကို ထုဆစ္ေနတဲ့ လူငယ္....
ဒီေန႔ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ဖတ္ျဖစ္လိုက္တဲ့အေၾကာင္းေလးတစ္ခုကုိ ျပန္ေျပာျပခ်င္တယ္....
ဗ်ဴတီမွာပါလာတာ...ေမာင္သာခ်ဳိေရးတာ...
သူက သူဖတ္ျဖစ္တဲ့ E.B.White ေရးတဲ့ NewYork ဆုိတဲ့ essay ကို ျပန္ၿပီးခံစားထားတာပါ...
နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ဟာ တၿမိဳ႕တည္းမဟုတ္ဘူး။ အၾကမ္းအားျဖင့္ သံုးၿမိဳ႕ရွိတယ္လို႔ဆုိတယ္။
ပထမ နယူးေယာက္က နယူးေယာက္မွာ ေမြးလာတဲ့ ေယာက်ာၤးနဲ႔မိန္းမက ဘာမွ ဆင္ျခင္ျခင္းမရွိဘဲ လက္ခံထားတဲ့ နယူးေယာက္တဲ့။
ဒုတိယ နယူးေယာက္ကေတာ့ ေန႔တြင္အလုပ္လုပ္ၿပီး ညတြင္ေထြးထုတ္ေသာ က်ဳိင္းေကာင္မ်ားလို ေန႔ခ်င္းျပန္ေရာက္လာၿပီး ေန႔တြင္အလုပ္လုပ္ ညတြင္ျပန္ထြက္သြားသူတို႔ရဲ႕ နယူးေယာက္တဲ့။
တတိယ နယူးေယာက္ကေတာ့ တစ္ခုခုကုိ ရွာေဖြဖို႔ တက္ေရာက္လာသူတို႔ရဲ႕ နယူးေယာက္တဲ့။ ဒီသံုးၿမိဳ႕မွာ တတိယနယူးေယာက္က အျမင့္ျမတ္ဆံုးပဲတဲ့။ တစ္ခုခုကုိ ရွာေဖြဖုိ႔ေရာက္လာသူမ်ားေၾကာင့္ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ႀကီး ရွင္သန္ေနျခင္းပါပဲ...တဲ့။
ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးမ်ားရွိရာကို အိပ္မက္ကိုယ္စီနဲ႔ လူေတြအခ်ိန္တုိင္း တက္လာေနခဲ့ၾကတယ္။ အထူးသျဖင့္ လူငယ္ေတြ...။ ၿမိဳ႕ျပမွာ ေက်ာခ်စရာတစ္ေနရာကုိ ရၿပီဆုိတာနဲ႔ သူတို႔လုိခ်င္တာကို ရွာဖုိ႔ လံုးပမ္းၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ၿမိဳ႕ေတြ ေခတ္ကာလေတြဟာ အသက္၀င္ၿပီး လႈပ္ရွားလာျခင္းျဖစ္တယ္။ ဒါဟာ ဘယ္လုိမွ ျငင္းလို႔မရတဲ့အခ်က္ပဲ...။
တစ္ခုခုကုိ ရွာေဖြဖုိ႔ တက္လာသူတို႔ေၾကာင့္ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ႀကီး ရွင္သန္ေနသလို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ဟာလည္း ဒီအတုိင္းပဲ။ စင္ကာပူဟာလည္း ဒီအတုိင္းပဲ။ ဘန္ေကာက္လည္း ဒီအတုိင္းပဲ။ ဟႏြဳိင္းလည္း ဒီအတုိင္း။ ဆုိးလ္လည္း ဒီအတုိင္း။
ၿမိဳ႕ႀကီးေတြကေန လူငယ္ေတြဟာ ေခတ္ကုိ ပုတ္ႏႈိးေနတယ္။ သမုိင္းကို သြက္လက္ျမန္ဆန္ေစတယ္။ ရင္ခုန္သံကုိ ဗံုေပၚတင္ေပးလိုက္ၾကတယ္။ မေအာင္ျမင္ေသးခင္ ေလွာင္ရယ္သံေတြၾကားထဲကပဲ လက္မေလွ်ာက္စတမ္းစိတ္နဲ႔ ေခတ္ကို ျဖတ္သန္းေနၾကတဲ့ လူငယ္ေတြ ၿမိဳ႕ႀကီးေတြတုိင္း၊ ေက်ာင္းပတ္၀န္းက်င္တုိင္း၊ အေဆာင္ေတြတုိင္း၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္တုိင္းမွာ ရွိသလို ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုယ္တုိင္လည္း ဒီလိုပဲ ရုန္းကန္ရင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြရဲ႕ အိပ္မက္ေတြကို ထုဆစ္ၾကရတဲ့....အေၾကာင္းေလးပါ။
ဗ်ဴတီမွာပါလာတာ...ေမာင္သာခ်ဳိေရးတာ...
သူက သူဖတ္ျဖစ္တဲ့ E.B.White ေရးတဲ့ NewYork ဆုိတဲ့ essay ကို ျပန္ၿပီးခံစားထားတာပါ...
နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ဟာ တၿမိဳ႕တည္းမဟုတ္ဘူး။ အၾကမ္းအားျဖင့္ သံုးၿမိဳ႕ရွိတယ္လို႔ဆုိတယ္။
ပထမ နယူးေယာက္က နယူးေယာက္မွာ ေမြးလာတဲ့ ေယာက်ာၤးနဲ႔မိန္းမက ဘာမွ ဆင္ျခင္ျခင္းမရွိဘဲ လက္ခံထားတဲ့ နယူးေယာက္တဲ့။
ဒုတိယ နယူးေယာက္ကေတာ့ ေန႔တြင္အလုပ္လုပ္ၿပီး ညတြင္ေထြးထုတ္ေသာ က်ဳိင္းေကာင္မ်ားလို ေန႔ခ်င္းျပန္ေရာက္လာၿပီး ေန႔တြင္အလုပ္လုပ္ ညတြင္ျပန္ထြက္သြားသူတို႔ရဲ႕ နယူးေယာက္တဲ့။
တတိယ နယူးေယာက္ကေတာ့ တစ္ခုခုကုိ ရွာေဖြဖို႔ တက္ေရာက္လာသူတို႔ရဲ႕ နယူးေယာက္တဲ့။ ဒီသံုးၿမိဳ႕မွာ တတိယနယူးေယာက္က အျမင့္ျမတ္ဆံုးပဲတဲ့။ တစ္ခုခုကုိ ရွာေဖြဖုိ႔ေရာက္လာသူမ်ားေၾကာင့္ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ႀကီး ရွင္သန္ေနျခင္းပါပဲ...တဲ့။
ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးမ်ားရွိရာကို အိပ္မက္ကိုယ္စီနဲ႔ လူေတြအခ်ိန္တုိင္း တက္လာေနခဲ့ၾကတယ္။ အထူးသျဖင့္ လူငယ္ေတြ...။ ၿမိဳ႕ျပမွာ ေက်ာခ်စရာတစ္ေနရာကုိ ရၿပီဆုိတာနဲ႔ သူတို႔လုိခ်င္တာကို ရွာဖုိ႔ လံုးပမ္းၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ၿမိဳ႕ေတြ ေခတ္ကာလေတြဟာ အသက္၀င္ၿပီး လႈပ္ရွားလာျခင္းျဖစ္တယ္။ ဒါဟာ ဘယ္လုိမွ ျငင္းလို႔မရတဲ့အခ်က္ပဲ...။
တစ္ခုခုကုိ ရွာေဖြဖုိ႔ တက္လာသူတို႔ေၾကာင့္ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ႀကီး ရွင္သန္ေနသလို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ဟာလည္း ဒီအတုိင္းပဲ။ စင္ကာပူဟာလည္း ဒီအတုိင္းပဲ။ ဘန္ေကာက္လည္း ဒီအတုိင္းပဲ။ ဟႏြဳိင္းလည္း ဒီအတုိင္း။ ဆုိးလ္လည္း ဒီအတုိင္း။
ၿမိဳ႕ႀကီးေတြကေန လူငယ္ေတြဟာ ေခတ္ကုိ ပုတ္ႏႈိးေနတယ္။ သမုိင္းကို သြက္လက္ျမန္ဆန္ေစတယ္။ ရင္ခုန္သံကုိ ဗံုေပၚတင္ေပးလိုက္ၾကတယ္။ မေအာင္ျမင္ေသးခင္ ေလွာင္ရယ္သံေတြၾကားထဲကပဲ လက္မေလွ်ာက္စတမ္းစိတ္နဲ႔ ေခတ္ကို ျဖတ္သန္းေနၾကတဲ့ လူငယ္ေတြ ၿမိဳ႕ႀကီးေတြတုိင္း၊ ေက်ာင္းပတ္၀န္းက်င္တုိင္း၊ အေဆာင္ေတြတုိင္း၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္တုိင္းမွာ ရွိသလို ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုယ္တုိင္လည္း ဒီလိုပဲ ရုန္းကန္ရင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြရဲ႕ အိပ္မက္ေတြကို ထုဆစ္ၾကရတဲ့....အေၾကာင္းေလးပါ။
Sunday, June 3, 2007
ကၽြန္ေတာ့္ေဖေဖအေၾကာင္း.....
မေန႔က ကၽြန္ေတာ့အေဖရဲ႕ ႏွစ္ႏွစ္ျပည့္ ေအာက္ေမ့ဖြယ္ေလး လုပ္တယ္....
ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ့အေဖအေၾကာင္းေလး ျပန္စဥ္းစားမိတယ္.....
မွတ္မွတ္ရရေလးေတြကေတာ့...
ငယ္ငယ္က ကၽြန္ေတာ့္အစ္ကုိႏွစ္ေယာက္က ဂ်င္ကစားတယ္...
ထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္လို႔ အေဖက ေခၚတာ...မလာပဲ..ဂ်င္ဆက္ကစားတယ္..
သူတို႔လဲ ထမင္းလာစားေကာ...အေဖက...ကဲ..မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္..ဂ်င္သြားေဆးတဲ့...
အစ္ကုိႏွစ္ေယာက္ကလဲ..ဘုမသိဘမသိ..ဂ်င္သြားေဆးတာေပါ့...ၿပီးေတာ့မွအေဖက...ဒီေလာက္ဂ်င္ကုိခ်စ္ရင္...ဂ်င္နဲ႔ပဲ..ထမင္းစား...တဲ့....အေဖက အဲဒီလိုလူ...
ကၽြန္ေတာ္တို႔ငယ္ငယ္ကေနတာ...နယ္ၿမိဳ႕ေလးမွာ...အေဖကေတာ့..အဲဒီၿမိဳ႕အပိုင္က ရြာမွာ အလယ္တန္းေက်ာင္းအုပ္ဆရာလုပ္တယ္...အဲဒီအခ်ိန္က AirConBusေတြ ေပၚကာစ...
စာေမးပြဲနီးလို႔ ၿမိဳ႕ေပၚက ဆရာေတြကို ရြာကုိေခၚၿပီး စာစစ္ခိုင္းေတာ့...အဲဒီ AirConBus ေတြနဲ႔ေခၚတာ...
အဲဒီကားေတြ လိုင္းေတာင္မဆြဲရေသးဘဲ...ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဦးဆံုးစီးရတာ...ဟဲဟဲ..ဂုဏ္ယူမယ္ဆုိ ယူစရာေပါ့...
ေနာက္တစ္ခုက..အျပင္စာဖတ္တာ...
အေဖက အျပင္စာေတြ ဖတ္ပါလို႔ေတာ့ မေျပာဘူး...ပထမဆံုး သုိင္းစာအုပ္ေတြ အရင္ဆံုးျပတယ္...သိတဲ့အတုိင္းပဲ သုိင္းစာအုပ္က ေပါ့ေပါ့ပါးပါးနဲ႔ ဖတ္လို႔အရမ္းေကာင္းတာ...ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က ခိုးဖတ္တာေပါ့...
အိမ္သာထဲခိုးဖတ္တာ...အဲဒီအက်င့္က အခုထိ ပါသြားတယ္...အိမ္သာတက္ခါနီးဆုိ စာအုပ္အရင္ရွာတာပဲ...
ၿပီးမွ သုတစြယ္စုံေတြ... လင္းကြန္းလိုစာအုပ္ေတြ...တဆင့္ခ်င္း ဖတ္ခိုင္းသြားတာ...အခုလို ဘေလာ့ေတြ ေရးႏုိင္တာလဲ စာဖတ္အားေကာင္းၿပီး စာဖတ္မွန္ခဲ့လို႔ပဲ....
ေနာက္တစ္ခုက...အားကစား...
အေဖက ငယ္ငယ္ကဆို အားကစားသိပ္လုပ္တာ...ေကာလိပ္မွာဆုိ..ေက်ာင္းလက္ေရြးစင္...ေျပးခုန္ပစ္ကရတဲ့ ဖလားေတြဆုိတာ အိမ္မွာအမ်ားႀကီးပဲ...ေဘာလံုးမွာလဲလက္ေရြးစင္ တုိက္စစ္မွဴးဗ်....ႏုိင္ငံျခားသားေတြနဲ႔ေတာင္ ကန္ရတာ....ေက်ာင္းဆရာျဖစ္ေတာ့လည္း...ေက်ာင္းအသင္းနည္းျပဗ်...ကၽြန္ေတာ္နယ္က ရပ္ကြက္ပြဲေတြမွာဆုိ...ကၽြန္ေတာ့္အေဖရဲ႕ပညာေရးအသင္းက အျမဲဗုိလ္စြဲေနက်....
သိတတဲ့အတုိင္းပဲ..ေက်ာင္းဆရာဆုိေတာ့ လခက ဘယ္သိပ္ေကာင္းမလဲဗ်ာ....
ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ ညီအစ္ကုိေမာင္ႏွမက ေျခာက္ေယာက္ရွိတယ္...အေမကလဲ ေက်ာင္းဆရာမပဲေလ....
ဒီေတာ့ အိမ္မွာ ေမြးျမဴေရးေလး တဖက္က လုပ္ရတာေပါ့...၀က္ေမြးတယ္...ဘဲေမြးတယ္...ငယ္ငယ္ကဆုိ ကၽြန္ေတာ္က ညေနေက်ာင္းက ျပန္လာရင္ ၀က္စာလုိက္ယူရတယ္...ကၽြန္ေတာ္တို႔ေမြးတဲ့
၀က္က ခါးအရွည္ႀကီးပဲ...ဒီေတာ့ တအားစားတာ...ၿပီးေတာ့ ဘဲေက်ာင္းရတယ္...
ကၽြန္ေတာ္တို႔ငယ္ငယ္က အိမ္အပုိင္မရွိေတာ့ ဘုရားေက်ာင္းထဲမွာ ဘုရားေက်ာင္းေစာင့္သေဘာမ်ဳိး..တဲသာသာအိမ္ေလး ေဆာက္ၿပီးေနရတာ....၀ါးကပ္ခင္း...ဓနိမုိးေပါ့ဗ်ာ....ဒီေတာ့ အေဖက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကုိ မ်က္ႏွာမငယ္ရေအာင္ ကုိယ္ပုိင္အိမ္နဲ႔ေနေစခ်င္တာေပါ့...ေက်ာင္းဆရာကေန..ေက်ာင္းအုပ္ျဖစ္ေအာင္ႀကိဳးစားတယ္...ဒီလိုနဲ႔ အိမ္ေလးတစ္လံုး၀ယ္ႏုိင္လာတယ္....ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ေလးေပါ့.... အေဖက ဒီေလာက္နဲ႔ မေက်နပ္ဘူးဗ်...သူ႔သားသမီးေတြကုိ မ်က္ႏွာမငယ္ရေအာင္ တုိက္အိမ္နဲ႔ထားခ်င္တယ္.... သိတဲ့အတုိင္းပဲ...သားသမီးေတြက အရြယ္ေရာက္လာေတာ့...ရန္ကုန္တက္ၿပီး အလုပ္လုပ္ၾကတာေပါ့...အိမ္မွာဆုိ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ကၽြန္ေတာ့အစ္မပဲ က်န္တာ....
အခုအိမ္ကို တုိက္ျပန္ေဆာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လည္း ရန္ကုန္ေရာက္ၿပီ....အေဖကေလ....သူရဲ႕အိမ္ေလးကုိ သိပ္သံေယာဇဥ္ရွိတာ...သူဆံုးတာလဲ..သူ႔အိမ္ေလးေဆာက္ရင္းနဲ႔ပဲေလ...
ကၽြန္ေတာ္တို႔က ေျပာပါတယ္...အေဖရယ္...ရန္ကုန္မွာ လာေနပါလားေပါ့...ဒါေပမယ့္ အေဖက သူ႔အိမ္ေလးပဲ ဆက္ေဆာက္တယ္...သူဆံုးသြားတာလဲ...သူ႔အိမ္ေလးေဆာက္ရင္းနဲ႔ပဲေလ...
အခုဆုိရင္...အဲဒီအိမ္က ဘယ္သူမွ မေနေပမယ့္..အေဖ့အမွတ္တရအေနနဲ႔...ကၽြန္ေတာ္ မေရာင္းပဲ ဒီအတုိင္းထားတယ္....
ဒါေလးေတြကေတာ့...ကၽြန္ေတာ့္အေဖရဲ႕ အမွတ္တရေလးေတြေပါ့ဗ်ာ...ဒီေလာက္ဆုိ ခင္ဗ်ားတို႔လည္း ကၽြန္ေတာ္အေဖအေၾကာင္းေလး...သိေလာက္ၿပီထင္ပါတယ္ေနာ္....
ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ့အေဖအေၾကာင္းေလး ျပန္စဥ္းစားမိတယ္.....
မွတ္မွတ္ရရေလးေတြကေတာ့...
ငယ္ငယ္က ကၽြန္ေတာ့္အစ္ကုိႏွစ္ေယာက္က ဂ်င္ကစားတယ္...
ထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္လို႔ အေဖက ေခၚတာ...မလာပဲ..ဂ်င္ဆက္ကစားတယ္..
သူတို႔လဲ ထမင္းလာစားေကာ...အေဖက...ကဲ..မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္..ဂ်င္သြားေဆးတဲ့...
အစ္ကုိႏွစ္ေယာက္ကလဲ..ဘုမသိဘမသိ..ဂ်င္သြားေဆးတာေပါ့...ၿပီးေတာ့မွအေဖက...ဒီေလာက္ဂ်င္ကုိခ်စ္ရင္...ဂ်င္နဲ႔ပဲ..ထမင္းစား...တဲ့....အေဖက အဲဒီလိုလူ...
ကၽြန္ေတာ္တို႔ငယ္ငယ္ကေနတာ...နယ္ၿမိဳ႕ေလးမွာ...အေဖကေတာ့..အဲဒီၿမိဳ႕အပိုင္က ရြာမွာ အလယ္တန္းေက်ာင္းအုပ္ဆရာလုပ္တယ္...အဲဒီအခ်ိန္က AirConBusေတြ ေပၚကာစ...
စာေမးပြဲနီးလို႔ ၿမိဳ႕ေပၚက ဆရာေတြကို ရြာကုိေခၚၿပီး စာစစ္ခိုင္းေတာ့...အဲဒီ AirConBus ေတြနဲ႔ေခၚတာ...
အဲဒီကားေတြ လိုင္းေတာင္မဆြဲရေသးဘဲ...ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဦးဆံုးစီးရတာ...ဟဲဟဲ..ဂုဏ္ယူမယ္ဆုိ ယူစရာေပါ့...
ေနာက္တစ္ခုက..အျပင္စာဖတ္တာ...
အေဖက အျပင္စာေတြ ဖတ္ပါလို႔ေတာ့ မေျပာဘူး...ပထမဆံုး သုိင္းစာအုပ္ေတြ အရင္ဆံုးျပတယ္...သိတဲ့အတုိင္းပဲ သုိင္းစာအုပ္က ေပါ့ေပါ့ပါးပါးနဲ႔ ဖတ္လို႔အရမ္းေကာင္းတာ...ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က ခိုးဖတ္တာေပါ့...
အိမ္သာထဲခိုးဖတ္တာ...အဲဒီအက်င့္က အခုထိ ပါသြားတယ္...အိမ္သာတက္ခါနီးဆုိ စာအုပ္အရင္ရွာတာပဲ...
ၿပီးမွ သုတစြယ္စုံေတြ... လင္းကြန္းလိုစာအုပ္ေတြ...တဆင့္ခ်င္း ဖတ္ခိုင္းသြားတာ...အခုလို ဘေလာ့ေတြ ေရးႏုိင္တာလဲ စာဖတ္အားေကာင္းၿပီး စာဖတ္မွန္ခဲ့လို႔ပဲ....
ေနာက္တစ္ခုက...အားကစား...
အေဖက ငယ္ငယ္ကဆို အားကစားသိပ္လုပ္တာ...ေကာလိပ္မွာဆုိ..ေက်ာင္းလက္ေရြးစင္...ေျပးခုန္ပစ္ကရတဲ့ ဖလားေတြဆုိတာ အိမ္မွာအမ်ားႀကီးပဲ...ေဘာလံုးမွာလဲလက္ေရြးစင္ တုိက္စစ္မွဴးဗ်....ႏုိင္ငံျခားသားေတြနဲ႔ေတာင္ ကန္ရတာ....ေက်ာင္းဆရာျဖစ္ေတာ့လည္း...ေက်ာင္းအသင္းနည္းျပဗ်...ကၽြန္ေတာ္နယ္က ရပ္ကြက္ပြဲေတြမွာဆုိ...ကၽြန္ေတာ့္အေဖရဲ႕ပညာေရးအသင္းက အျမဲဗုိလ္စြဲေနက်....
သိတတဲ့အတုိင္းပဲ..ေက်ာင္းဆရာဆုိေတာ့ လခက ဘယ္သိပ္ေကာင္းမလဲဗ်ာ....
ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ ညီအစ္ကုိေမာင္ႏွမက ေျခာက္ေယာက္ရွိတယ္...အေမကလဲ ေက်ာင္းဆရာမပဲေလ....
ဒီေတာ့ အိမ္မွာ ေမြးျမဴေရးေလး တဖက္က လုပ္ရတာေပါ့...၀က္ေမြးတယ္...ဘဲေမြးတယ္...ငယ္ငယ္ကဆုိ ကၽြန္ေတာ္က ညေနေက်ာင္းက ျပန္လာရင္ ၀က္စာလုိက္ယူရတယ္...ကၽြန္ေတာ္တို႔ေမြးတဲ့
၀က္က ခါးအရွည္ႀကီးပဲ...ဒီေတာ့ တအားစားတာ...ၿပီးေတာ့ ဘဲေက်ာင္းရတယ္...
ကၽြန္ေတာ္တို႔ငယ္ငယ္က အိမ္အပုိင္မရွိေတာ့ ဘုရားေက်ာင္းထဲမွာ ဘုရားေက်ာင္းေစာင့္သေဘာမ်ဳိး..တဲသာသာအိမ္ေလး ေဆာက္ၿပီးေနရတာ....၀ါးကပ္ခင္း...ဓနိမုိးေပါ့ဗ်ာ....ဒီေတာ့ အေဖက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကုိ မ်က္ႏွာမငယ္ရေအာင္ ကုိယ္ပုိင္အိမ္နဲ႔ေနေစခ်င္တာေပါ့...ေက်ာင္းဆရာကေန..ေက်ာင္းအုပ္ျဖစ္ေအာင္ႀကိဳးစားတယ္...ဒီလိုနဲ႔ အိမ္ေလးတစ္လံုး၀ယ္ႏုိင္လာတယ္....ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ေလးေပါ့.... အေဖက ဒီေလာက္နဲ႔ မေက်နပ္ဘူးဗ်...သူ႔သားသမီးေတြကုိ မ်က္ႏွာမငယ္ရေအာင္ တုိက္အိမ္နဲ႔ထားခ်င္တယ္.... သိတဲ့အတုိင္းပဲ...သားသမီးေတြက အရြယ္ေရာက္လာေတာ့...ရန္ကုန္တက္ၿပီး အလုပ္လုပ္ၾကတာေပါ့...အိမ္မွာဆုိ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ကၽြန္ေတာ့အစ္မပဲ က်န္တာ....
အခုအိမ္ကို တုိက္ျပန္ေဆာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လည္း ရန္ကုန္ေရာက္ၿပီ....အေဖကေလ....သူရဲ႕အိမ္ေလးကုိ သိပ္သံေယာဇဥ္ရွိတာ...သူဆံုးတာလဲ..သူ႔အိမ္ေလးေဆာက္ရင္းနဲ႔ပဲေလ...
ကၽြန္ေတာ္တို႔က ေျပာပါတယ္...အေဖရယ္...ရန္ကုန္မွာ လာေနပါလားေပါ့...ဒါေပမယ့္ အေဖက သူ႔အိမ္ေလးပဲ ဆက္ေဆာက္တယ္...သူဆံုးသြားတာလဲ...သူ႔အိမ္ေလးေဆာက္ရင္းနဲ႔ပဲေလ...
အခုဆုိရင္...အဲဒီအိမ္က ဘယ္သူမွ မေနေပမယ့္..အေဖ့အမွတ္တရအေနနဲ႔...ကၽြန္ေတာ္ မေရာင္းပဲ ဒီအတုိင္းထားတယ္....
ဒါေလးေတြကေတာ့...ကၽြန္ေတာ့္အေဖရဲ႕ အမွတ္တရေလးေတြေပါ့ဗ်ာ...ဒီေလာက္ဆုိ ခင္ဗ်ားတို႔လည္း ကၽြန္ေတာ္အေဖအေၾကာင္းေလး...သိေလာက္ၿပီထင္ပါတယ္ေနာ္....
Subscribe to:
Posts (Atom)
